Wacław Małecki (1896 – 1958)
Urodził się 21 września 1896 roku w Ciążeniu, w dawniejszym powiecie słupeckim , który był od 1815 roku pod zaborem rosyjskim. Rodzice Wacława to: Feliks (rodzice: Jakub i Małgorzata Ławnicka) i jego żona Marianna Nowak, wdowa po Wojciechu, z domu Komisarek (rodzice: Maciej i Julianna Matuszewska). Prowadzili oni w Ciążeniu gospodarstwo rolne. Wacław miał sześcioro rodzeństwa, ukończył 7 klas szkoły powszechnej w Słupcy, po czym się jeszcze dokształcał w zawodzie krawca uzyskując tytuł rzemieślnika w tym zawodzie.
Wacław Małecki, wstąpił do P.O.W. i do listopada 1918 roku na terenie powiatu wrzesińskiego i witkowskiego brał udział w odbieraniu broni Niemcom. Zabezpieczali także dzwony kościelne przed rabunkiem przez armię niemiecką. Następnie wyruszył w 1919 roku z 24 Pułkiem Piechoty na front ukraiński, gdzie w 9 kompanii 3 batalionu brał udział w wyprawie kijowskiej. 24 maja 1920r. zachorował na zapalenie płuc i dostał się do szpitala w Kowlu. Po wyleczeniu przekazany został do żandarmerii polowej w Łodzi. Wacław Małecki służył w Wojsku Polskim do roku 1922, które opuścił w stopniu starszego sierżanta.
W roku 1925 zawarł w Miłosławiu ( powiat wrzesiński) związek małżeński z Domicelą Antczak (1904-1996), córką Józefa (rodzice: Andrzej i Agata Łazarek) i Stanisławy z domu Krzyżańskiej (rodzice: Wincenty i Tekla Kostanowicz). Z małżeństwa urodziły się dzieci: Halina (1926-2015) zamężna Wróblewicz, Ludmira (ur. 1929) zamężna Likowska, Zdzisław (1931-2008), Maria (1934-2016) zamężna Woźniak. W Miłosławiu, w kamienicy , przejętej po rodzicach żony, otworzył sklep odzieżowy i jednocześnie prowadził zakład krawiecki. Wstąpił do Związku Powstańców i Wojaków im. Kazimierza Grudzielskiego w Miłosławiu, gdzie pełnił funkcję skarbnika. Przed II wojną światową, z ogłoszenia, kupił zabudowania i ziemię w Goździnie, wtedy w powiecie wolsztyńskim. W tej dużej wsi otworzył sklep kolonialny oraz salę na organizowanie zabaw, zajmował się także krawiectwem i prowadził gospodarstwo rolne.
We wrześniu 1939 roku został oskarżony o działalność antyniemiecką w okresie przed Powstaniem Wielkopolskim i osadzony w więzieniu w Wolsztynie. Był więziony do 5 grudnia 1939, po zwolnieniu został wraz z rodziną przewieziony do obozu w Komorowie. 10 grudnia osoby zgromadzone w Komorowie odprowadzono na stację kolejową w Wolsztynie i wysłano do Generalnego Gubernatorstwa. Stacją docelową był Kosów Lacki położony niedaleko Sokołowa Podlaskiego, do którego transporty przybyły w nocy 12/13 grudnia 1939 roku. Stamtąd rodzina trafiła do wsi Olszewo, gdzie przygarnięta została przez miejscowych a Wacław kupił wóz z koniem i cały czas prowadził handel obwoźny po okolicznych wsiach z czego utrzymywał rodzinę.
Po wyzwoleniu powrócił do Goździna uruchomił sklep spożywczy, który prowadził do czasu przejęcia go przez Gminną Spółdzielnię „Samopomoc Chłopska”. Został wtedy zatrudniony w dotychczasowym, własnym sklepie. Po przejściu na emeryturę zamieszkał u córki w Wolsztynie.
W II Rzeczpospolitej Polskiej był odznaczony w roku 1919 Krzyżem Walecznych i w 1928 Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921. W roku 1937 złożył wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości w Warszawie o przyznanie Medalu Niepodległości. Wniosek na posiedzeniu Komitetu w dniu 26.06.1938 został jednak odrzucony (protokół nr 131). 1 września 1958 roku wstąpił do koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Rakoniewicach. Zarząd oddziału Powiatowego w Wolsztynie wystąpił do Rady Państwa o przyznanie Wacławowi, za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczenia, Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego. Odznaczenie jednak w następstwie śmierci Wacława nie zostało przyznane.
Zmarł w Wolsztynie 10 listopada 1959 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Wolsztynie. (kw. 34, rząd 1, miejsce 1).
Autor biogramu: Jacek Piętka