Urodził się 12.06.1879 r. w Gnieźnie jako syn Feliksa i Kazimiery z domu Jaksiewicz. Uczęszczał do gimnazjum w Gnieźnie. Tam będąc w przedostatniej klasie przed maturą (sekunda) opuścił ją i przeniósł się do pracy w młynie parowym Piotr Kratochwill Tow. Akc. jako elew. Po półrocznej praktyce przeszedł do pracy również do młyna parowego i olejarni firmy Kurtzig i S-ka, gdzie pracował przez 6 lat. W drugim roku pracy otrzymał pełnomocnictwo w sprawach handlowych i bankowych.
Gdy firma ta z powodu spekulacji popadła w kłopoty, wstąpił do banku Kwilecki Potocki S – ka w Poznaniu. Tu nabył wiadomości z działalności bankowej.
Z tej posady przeszedł 5.03.1906 r. na Górny Śląsk do Chorzowa, skąd po pół roku wrócił do Księstwa. Przyjął posadę pierwszego członka zarządu i kierownictwo spółki Rolnik w Strzałkowie, gdzie pozostał przez 13 lat, to jest do lipca 1919 r.
W Strzałkowie zawarł związek małżeński ze Stefanią Leokadią Christmann (ur. 18.10.1884 r. w Dobrzycy, zm. 10.04.1944 r. w Krakowie), córką właściciela majątku Rudy Otto Christmanna. Z tego związku urodził się 3.12.1908 r. syn Feliks Otto Stefan i w dniu 16.11.1910 r. córka Izabela Barbara Kazimiera. Posadę w Strzałkowie opuścił z powodu ograniczenia przez Radę Nadzorczą dodatku drożyźnianego do pensji.
W Strzałkowie udzielał się w pracy powstańczej. Należał do Rady Robotniczej i później do Rady Ludowej w Strzałkowie. Brał udział w odbieraniu Niemcom urzędu celnego. Przez 5 miesięcy (do lipca 1919 r.) pełnił funkcję komisarza obwodowego. 25 listopada 1919 r. w wyniku wyborów został wybrany członkiem Izby Przemysłowo – Handlowej w b. dzielnicy pruskiej w Poznaniu z VI okręgu wyborczego, czyli powiatów średzkiego i wrzesińskiego.
Po rezygnacji z funkcji w zarządzie strzałkowskiego Rolnika przeniósł się do Wrześni. Tu uprzednio od komisji rządowej kupił dom (ul. Warszawska 16/17 – dzisiejszy bank WBK), w którym uruchomił interes pod nazwą Dom Rolniczo Handlowy. Ogłoszenie luty 1920 r. w rejestrze handlowym lit. A zapisano pod nr. 231 firmę J. Kuczkowskiego we Wrześni i jako jej właściciela kupca Jana Kuczkowskiego we Wrześni. Handlował zbożem, ziemniakami, paszą, nawozami sztucznymi, węglem.
Postanowieniem Ministra Sprawiedliwości z 18.01.1923 r. został mianowany sędzią pokoju do spraw karnych. Funkcję tę pełnił do 1.04.1926 (czyli do czasu zniesienia sądów pokoju). Pełnił także funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej Warsztatów dla Inwalidów Wojennych sp. z o.o. we Wrześni.
Jego żona była aktywistką organizacji charytatywnych.
Zmarł 20.07.1948 r. w Krakowie i został pochowany w grobie rodzinnym z żoną na Cmentarzu Rakowickim.