Bolesław Fiutak (1887 – 1940)
Urodził się 2.02.1887 w Januszkowie (pow . Żnin) jako syn Mikołaja i Antoniny z d. Rychłowskiej.
W latach 1910 – 1912 był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana w Inowrocławiu.
W okresie Powstania Wielkopolskiego pełnił służbę w taborach (Zakłady Milcha w Poznaniu przy ul. Dąbrowskiego, ambulatorium przy ul. Grunwaldzkiej), a następnie w Szpitalu Koni na Grollmanie (później Szpital Koni nr VII). W marcu 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył na froncie południowym na odcinku Rawicz, Leszno, Krotoszyn.
Ożenił się z Marią Basińską.
W okresie międzywojennym pracował jako podlekarz weterynarii w różnych miejscowościach m. in. w 1927 roku w Strzałkowie. Dyplom lekarza weterynarii uzyskał 11.02.1939 we Lwowie. Przed wybuchem wojny mieszkał i pracował jako lekarz weterynarii w miejscowości Chodecz (pow. włocławski). Został aresztowany przez Gestapo za działalność konspiracyjną (organizował struktury Polskiej Organizacji Wojskowej). Przebywał początkowo w obozie Rudau II (Rudawa koło Królewca), od 9.05.1940 r. w KL Dachau. 2.08.1940 przewieziony został do KL Mauthausen-Gusen. Tam zmarł 12.12.1940 r.