Michał Krause (1896 – 1972)
Michał Krauze (wcześniej Krause) urodził się 12.08.1896 r. w Pakości pow. Mogilno jako syn Andrzeja i Marianny z d. Ratajczak.
W latach 1903 – 1910 uczęszczał do szkoły ludowej w Pakości, w której podczas uczęszczania w 1906 r. wziął udział w strajku szkolnym, za co był przez pruskich nauczycieli katowany i codziennie musiał pozostawać 2-4 godziny dłużej w szkole.
W 1914 r. ukończył 3 – letnią Państwową Szkołę Dokształcającą w Pakości. Z zawodu mistrz ślusarsko-maszynowy.
W latach 1912-1914 był czynnym członkiem Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Pakości, gdzie przez ostatnie 2 lata pełnił funkcję wiceprezesa (seniora). 5.10.1912 r. wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Pakości, którego był członkiem do 1920 r.
Po ukończeniu 3,5 letniej nauki w zawodzie ślusarsko-maszynowym i tokarstwa został wcielony 1.10.1915 r. do armii niemieckiej (Reserve-Infanterie-Regiment Nr. 110 z Karlsruhe), w której służył do 1.11.1918 r. awansując do stopnia kaprala. Podczas walk na froncie zachodnim został ranny w 1918 r.
12.11.1918 r. brał czynny udział w organizowaniu Rady Robotniczo-Żołnierskiej w Pakości. Brał czynny udział w oswobodzeniu Pakości i od 6.01.1919 r. do 8.01.1919 r. w walkach o Inowrocław w szeregach ochotniczej kompanii pakoskiej pod dowództwem Władysława Poczekaj. W styczniu bezpośrednio po zdobyciu Inowrocławia wstąpił w szeregi Wojska Polskiego w Poznaniu (2. kompania baonu zapasowego). 12.05.1919 r. przeniesiony do 55. p.p. 1.02.1920 r. został skierowany do Centralnej Szkoły Zbrojmistrzów w Warszawie, gdzie ukończył kurs rusznikarski. 16.06.1920 r. został przydzielony do Warsztatów Rusznikarskich 14., później 15. i 17. DP.
W latach 1920-1934 był przenoszony kolejno do składnic uzbrojenia nr 7, 3, 6 i 7 w Poznaniu jako starszy majster rusznikarski. W 1927 r. zdał egzamin mistrzowski w zakresie ślusarsko-maszynowym przy Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu. W 1934 r. ukończył 10. miesięczny kurs zbrojmistrzów przy Szkole Zbrojmistrzów w Warszawie. 19.03.1936 r. został mianowany zbrojmistrzem – chorążym zawodowym w Składnicy Uzbrojenia nr 7 w Poznaniu, a 1.07.1937 r. kierownikiem działu administracyjnego w tejże Składnicy.
Podczas II wojny światowej został wzięty do niewoli w bitwie nad Bzurą i osadzony w niemieckim obozie jenieckim w Żyrardowie, który działał przez około miesiąc, następnie uwięziono go w niemieckim obozie jenieckim Oflag IV A Hohnstein w Niemczech dla polskich oficerów (więzień nr 48654).
W Poznaniu mieszkał przy Alei Bałtyckiej 7, potem we Wrześni przy ul. Poznańskiej 25, następnie przy ul. Lenina 14. W 1952 r. na podstawie zarządzenia nr 72 Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1952 r. w sprawie pisowni nazwisk i imion w dowodach osobistych i tymczasowych zaświadczeniach tożsamości dokonano zmiany w pisowni nazwiska Krause na Krauze, spolszczając je.
W okresie od 18.10.1949 r. do 24.10.1949 r. pracował w Technicznej Obsłudze Rolnictwa Przedsiębiorstwie Państwowym we Wrześni przy ul. Daszyńskiego 1, gdzie kierownikiem warsztatów był mąż siostry jego drugiej żony, powstaniec wlkp., Michał Śmigielski, następnie po zmianie nazwy 25.10.1949 r. na Powiatowy Związek Gminnych Spółdzielni Samopomocy Chłopskiej – Spółdzielczy Ośrodek Maszynowy we Wrześni pracował nadal jako mistrz warsztatowy do 15.06.1950 r. Później przedsiębiorstwo zmieniło nazwę na Państwowy Ośrodek Maszynowy we Wrześni. Dalej od 16.06.1950 r. do 30.06.1954 r. pracował jako technik norm, a od 1.07.1954 r. do 22.12.1954 r. – mechanik kontrolny, od 23.12.1954 r. do 28.02.1958 r. – kierownik warsztatu, od 1.03.1958 r. – kierownik eksploatacji. 30.04.1962 r. przeszedł na emeryturę jako pracownik Państwowego Ośrodka Maszynowego we Wrześni.
Miał 2 żony. Pierwszy ślub kościelny zawarł 28.09.1920 r. we Wrześni z Urszulą z d. Izydorek (1893-1937), drugi 14.08.1938 r. w Praszce z kuzynką zmarłej żony Konstancją z d. Juchacz (1903-1981). Z drugiego małżeństwa miał dwoje dzieci: Barbarę Marię Tomaszewską z d. Krauze i Józefa Mariana Krauze (1947-1947).
Zmarł 14.06.1972 r. we Wrześni. Spoczywa na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
Odznaczony:
- Krzyżem Żelaznym II Klasy,
- Medalem Badeńskim,
- Odznaka Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich,
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/1920 (1928 r.),
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1928 r.),
- Medalem Niepodległości (Monitor Polski z 1938 r. nr 177, poz. 323, str. 12)
- Medalem za długoletnią pracę – brązowym (1938 r.).
Opracowano na podstawie poniżej wymienionych źródeł:
- Wojskowe Biuro Historyczne, Akta personalne 1918-1939: AP 1095 podofic. Krause Michał.
- Wojskowe Biuro Historyczne, Akta odznaczeniowe 1918-1939: KZ 5-782 Krauze Michał.
- Materiały archiwalne w zasobach córki Barbary Tomaszewskiej z d. Krauze.
Autor biogramu: Jarosław Dominik Górski
