Jan Komorski (1887-1981)
Jan Komorski urodził się 06.05.1887 r. we Wrześni jako syn Konstantego (weterana z 1863 r.) i Wiktorii z d. Suszczyńskiej.
W latach 1909-1911 odbył służbę wojskową w armii niemieckiej.
Ożenił się z Pelagią Kucharską. Miał dwoje dzieci: córkę Stanisławę i syna Zbigniewa.
Mieszkał w Poznaniu. Pracował jako księgowy.
W latach 1911-1914 działał w Towarzystwie Przemysłowym „Sobieski” jako sekretarz. Był także dyrygentem chóru męskiego i dyrygentem Towarzystwa Mandolinistów „Lira” w Poznaniu.
W sierpniu 1914 został wysłany na front zachodni. Brał udział walkach pod Verdun, nad Sommą w Wogezach i w Szampanii. W listopadzie 1918 powrócił do Poznania.
Wstąpił do „Tajnej Organizacji Wojskowej” i w dniu 18.11.1918 został powołany do Rady Robotniczej i Żołnierskiej w Poznaniu. Od dnia 27.12.1918 r. brał czynny udział w organizowaniu powstania i z bronią w ręku walczył w szeregach powstańczych. Następnie był pracownikiem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu (naczelnikiem Kancelarii Biura Prezydialnego i Komitetu Gospodarczego).
W roku 1922 przeniesiony został do Komisariatu Generalnego RP w Gdańsku. Pracował tam do maja 1932 r. w charakterze skarbnika i naczelnika kancelarii. W czerwcu 1932 roku został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie. Z początkiem 1938 r. rozpoczął pracę w Ambasadzie RP w Moskwie. W listopadzie 1939 r. przeniesiony został wraz z całym personelem Ambasady RP z Moskwy do Paryża. We Francji przebywał do 1945 r. Następnie został skierowany do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP w Londynie.
Do Polski powrócił 26.04.1947 i podjął pracę w MSZ jako referendarz. Następnie pracował w Kasie Targowej w Warszawie, w NBP Oddział Główny w Warszawie i w NBP w Grodzisku Mazowieckim.
W 1953 r. ze względu na stan zdrowia przeniósł się na stałe do Torunia, do syna Zbigniewa.
Od 27.01.1957 był członkiem ZBoWiD Oddział w Toruniu, w którym prowadził księgowość.
Odznaczony został Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.962 z dnia 1957-12-06.
Uchwałą RP W 15/72 został mianowany na podporucznika.
Zmarł w Toruniu 23.04.1981 r.