Andrzej Darowny (1897 – ?)
Urodził się w dniu 27.10.1897 r. w Pałczynie jako syn Tomasza i Agnieszki z domu Szymoniak.
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Miłosławiu.
W listopadzie 1916 r. został wcielony do armii niemieckiej.
W dniu 2 stycznia 1919 r. wstąpił do oddziału powstańczego w Poznaniu.
Brał udział w ataku na lotnisko Ławica pod Poznaniem. Następnie jako kapral pełni służbę wartowniczą i kancelaryjną w koszarach Św. Rocha do 10 stycznia 1922 r. Zdemobilizowany w stopniu sierżanta.
Od 1 marca 1922 aż do wybuchu wojny pracował w Sądzie Okręgowym w Bydgoszczy jako pracownik umysłowy. W czasie okupacji zatrudniony był jako pracownik fizyczny na lotniku w Bydgoszczy.
Po wojnie powrócił do pracy w sądzie. Pracował jako sekretarz sądowy najpierw w Sądzie Okręgowym a potem w Sądzie Wojewódzkim w Bydgoszczy. Na emeryturę przeszedł w 1963 roku. Mieszkał w Bydgoszczy ul. Grudziądzka 19/11. Był członkiem ZBoWiD – Koło Bydgoszcz.
Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 38/74.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 07.28-0.152 z dnia 28.07.1960 r.
