Józef Fietz (1903 – 1963)
Urodził się w dniu 4.02.1903 r. w miejscowości Steele koło Dortmundu jako syn Leona Fietza i Antoniny Gryski (1881 – 1967) pochodzącej z Lisówki (Buk – Stęszewo – Dopiewo). Ojciec z zawodu był górnikiem i pracował w kopalni w Niemczech. Po pewnym czasie ojciec porzucił rodzinę. Dzieci zostały rozdzielone po rodzinie. Część rodziny zamieszkiwała w Marianowie koło Dominowa. Miał rodzeństwo: braci – Edmunda (znanego działacza patriotycznego), Sylwestra i Leona oraz siostry – Antoninę i Weronikę zamężną Nowakowską.
Jako młodzieniec był parobkiem u swej rodziny w gospodarstwie Łyducha w Kokoszkach (gospodarstwo za Dyszkantem). Mając 14 lat, jak tylko usłyszał o tworzącej się powstańczej Kompanii Nekielskiej, przystał do niej. Byli najmłodszymi – wraz ze Stefanem Brzezińskim ur. 23.07.1903 r.- jej członkami. Po powstaniu kontynuował naukę w seminarium nauczycielskim w Poznaniu.
Neklę definitywnie opuścił 15.11.1920 r., udając się z Kokoszek do Poznania, a stąd po dwóch latach nauki przeniósł się jako seminarzysta do Sulmierzyc (w 1922 r.). Uczył jako nauczyciel w szkole w Krotoszynie, był dyrektorem Liceum Pedagogicznego w Ośnie Lubuskim w latach 1947-1949, a następnie nauczycielem w Liceum Pedagogicznym nr 2 przy ul. Szamarzewskiego w Poznaniu. Publikował artykuły dotyczące szkół i pedagogiki w czasopiśmie „Przyjaciel szkoły”.
Zmarł 05.05.1963 r. Jest pochowany z żoną Marią (1912 – 1992) na cmentarzu junikowskim w Poznaniu. Małżeństwo było bezdzietne.
