Wacław Kaczmarek (1895 – 1951)
Urodził się 11.09.1895 w Słomowie jako syn Jana i Rozalii z d. Nowaczyk.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim (kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15224). Jako ochotnik wstąpił we Wrześni w szeregi powstańcze. Brał udział w oswobodzeniu Wrześni, w potyczce pod Zdziechową, w walkach o Szubin i Kcynię. Następnie został wcielony do 8. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Pleszewie, z którym brał udział w walkach pod Zdunami. Został zdemobilizowany w 1920 r. z 7. Dywizjonu Taborów.
W 1921 w Bardzie zawarł związek małżeński z Zofią Mężyńską (1896 – 1992).
Został zweryfikowany 14.04.1934 (numer kartoteki 2604, numer Ref. Hist.10071) – Koło Łazarz.
W 1937 starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono. Mieszkał wtedy w Poznaniu ul. Wyspiańskiego 19. Był ślusarzem.
Zmarł w Poznaniu 22.05.1951 r. Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu parafii Matki Boskiej Bolesnej na Górczynie.