Piotr Lisiak (1890 – 1940)
Urodził się 15.11.1890 r. w Orzechowie jako syn Stanisława i Julianny z domu Kuczyńskiej.
Ukończył dwuklasową szkołę powszechną.
Podczas I wojny światowej został wcielony do Armii Niemieckiej. W 1917 r. zaginął i trafił do niewoli rosyjskiej na froncie wschodnim, z której wyszedł już przed majem 1918 r.
Służbę w Policji Państwowej rozpoczął w 1924 r. W 1926 r. został przeniesiony z województwa wileńskiego do województwa łódzkiego. Ukończył sześciotygodniowe kursy w Powiatowej Szkole Policji w Łodzi. Do września 1939 r. służył w komisariacie policji w Radomsku województwo łódzkie. Był posterunkowym Policji Państwowej.
Mieszkał w Radomsku. Był żonaty i miał córkę.
Podczas wojny obronnej w 1939 r. został wzięty do niewoli radzieckiej i trafił w kwietniu 1940 r. do obozu jenieckiego w Ostaszkowie. Stąd w dniu 10 kwietnia 1940 r. został postawiony do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód Kalinin, zgodnie z listą wysyłkową numer 019/2 z dnia 7 kwietnia 1940 r.
Zamordowany w Kalininie (obecnie Twerze) w okresie między 11 a 12 kwietnia 1940 r. i wrzucony do dołów w Miednoje.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.