Teofil Marszałkiewicz (1884-1937)
Teofil Marszałkiewicz urodził się 02.11.1884 we Wrześni jako syn Mateusza i Franciszki z d. Orcholskiej.
Uczęszczał do Szkoły Powszechnej we Wrześni a następnie do 3-letniej szkoły zawodowej. Jednocześnie uczył się zawodu powroźnika u swojego ojca.
W 1914 r. został powołany do armii niemieckiej i wysłany na front zachodni.
Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. W składzie kompanii wrzesińskiej uczestniczył w potyczce pod Zdziechową oraz w walkach na froncie pod dowództwem por. Władysława Wiewiórowskiego. W dniu 8.1.1919 pod Szubinem został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. Po krótkim pobycie w szpitalu, został przekazany do więzienia w Bydgoszczy. Skazano go na 8 lat więzienia. Osadzono go w więzieniu karnym w Gollnow (Goleniów), gdzie przebywał do 31.X.1919 roku. Następnie służył w 59 pp w Inowrocławiu W maju 1922 r. zwolniony został z Wojska Polskiego w stopniu sierżanta.
Do 1939 roku prowadził z bratem zakład powroźniczy we Wrześni.
Podczas wojny został wysiedlony do Koniecpola pod Częstochową.
Po wyzwoleniu Polski wrócił do rodzinnej Wrześni. W 1947 przeprowadził się do Poznania, gdzie podjął pracę woźnego w Opiece Społecznej. W 1958 przeszedł na emeryturę.
W 1938 starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 07.30-0.950 z dnia 1964-07-30.
Zmarł w Poznaniu 30.03.1937 r. Pochowany został na cmentarzu junikowskim.
