Kazimierz Piasecki (1890 – 1940)
Urodził się 3.11.1890 r. w Nochowie pod Śremem, jako syn Andrzeja i Zofii z Grygierów. Po ukończeniu szkoły ludowej w Nochowie uczęszczał do gimnazjum w Śremie. Relegowany stamtąd za przynależność do Towarzystwa Tomasza Zana. Zajął się kupiectwem w branży żelaznej i zbożowej prowadzonym w Strzałkowie. Pracował społecznie w patriotycznych towarzystwach.
Powołany do obowiązkowej służby wojskowej odbył ją w Niederschlesisches Fußartillerie-Regiment nr 5 w Poznaniu. Zmobilizowany, wziął udział w I wojnie w jednostkach artylerii.
Po zakończeniu wojny wziął udział w organizacji powstania w Śremie, wyzwalaniu Poznania, a następnie walczył na froncie zachodnim w składzie kompanii śremskiej.
Po zakończeniu powstania wziął udział w wojnie przeciw bolszewikom.
Uczestniczył w powstaniu śląskim.
W 1921 r. otrzymał awans na stopień podporucznika, a w 1924 r. na stopień kapitana.
W 1931 r. na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku. Pracował w urzędach w Nowym Tomyślu i Poznaniu.
Wziął udział w II wojnie światowej, gdzie został wzięty do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku. W maju 1940 r. został zamordowany w Charkowie.
Miał żonę i pięcioro dzieci.
Odznaczony:
- Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę 1918 – 1921”,
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Na podstawie książki Janiny Pańczakowej i Małgorzaty Cichoń – „Powstańcy wielkopolscy w grobach katyńskich” Poznań 2010