Urodził się w dniu 9.10. 1891 r. w Gołańczy, jako syn zamożnych rodziców. Ojciec był aptekarzem w Gołańczy, a później rentierem w Poznaniu. Leon Śmiśniewicz ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie ucząc się przez 9 lat był celującym uczniem. Na Wielkanoc 1911 r. uzyskał świadectwo maturalne, deklarując studia teologiczne i muzyczne. W seminarium duchownym należał do bardzo zdolnych alumnów, szczególnie interesując się historią. Dla pogłębienia studiów teologicznych udał się na uniwersytet do Freiburga, gdzie w roku 1917 zdał egzamin doktora teologii i odebrał święcenia kapłańskie z rąk miejscowego arcybiskupa, ks. Noerber’a.
Po powrocie do diecezji pracował w duszpasterstwie kolejno jako wikariusz w Pobiedziskach (01.08.1917 – 30.09.1918) i Kruszwicy (01.10.1918 – 01.01.1919) a potem administrował parafią w Chomiąży (02.01.1919 – ). W roku 1920 powołany został na zastępcę profesora wykładającego teologię moralną na uniwersytecie Warszawskim. Po dwóch latach pracy uniwersyteckiej został wicerektorem liceum w Krzemieńcu.
Wróciwszy do Wielkopolski pracował też czas jakiś w kancelarii prymasowskiej. Po powrocie do pracy duszpasterskiej zarządzał kolejno parafiami w Płonkowie (1924 – 1927) a potem w Runowie, Płonkowie, Turkowych jako proboszcz, by w końcu jako proboszcz objąć parafię Nekla i Opatówko od dnia 1.07.1930 r.
W okresie przed śmiercią szczególną uwagę poświęcał Akcji Katolickiej.
Był wybitnym patriotą polskim, w czasie powstania wielkopolskiego przyłączył się do powstańców- ochotników Okręgu Żnińskiego. W swych przemówieniach zachęcał ich do walki z wrogiem.
Jego dzieła to „Cathemerinum Marianum” (Godzinki Maryjne), „Taedium vitae”, „Przystań”, zamieszczane w „Filarecie” (1913) i „Ruchu kulturalnym” (1914), praca doktorska „Die Lehre von den Ehehindernissen bei Petrus Lombardus und seinen Kommentatoren”, Posen 1917).
Wyremontował grożący ruiną kościół w Opatówku i rozpoczął renowację kościoła w Nekli (między innymi powiększenie chóru kościelnego).
Zmarł w dniu 20 maja 1932 r. w Nekli, po krótkiej chorobie, na zapalenie opon mózgowych, w 41 roku życia, a 15 roku kapłaństwa. Pogrzeb odbył się w poniedziałek 23 maja 1932 o godz. 10:00 z rana.
Po jego śmierci administrację parafii przekazano księdzu dziekanowi Beisertowi z Uzarzewa, natomiast zastępczo duszpasterstwo w parafiii Nekla sprawował ks. prob. Tylewicz z Siedlca, zaś w Opatówku ks. prob. Pause z Targowej Górki.
