Stanisław Smodlibowski (1870-1945)
Urodzony 5 kwietnia w Krotoszynie jako syn Wawrzyńca i Korduli. Ukończył gimnazjum w Krotoszynie.
W 1894 przybył do Wrześni, gdzie podjął pracę w Banku Pożyczkowym. Równocześnie rozwijał działalność społeczną. 26 stycznia 1905 był jednym z 33 założycieli Spółdzielni „Rolnik” we Wrześni, a od 1895, tj. od chwili powstania, pełnił funkcję naczelnika wrzesińskiego gniazda „Sokoła”. Od 1908 jako jedyny Polak był członkiem Rady Miejskiej i brał udział w pracach komisji rewizyjnej Kasy Miejskiej. W 1909 został wybrany sekretarzem Rady Miejskiej. Był to okres, w którym nastąpiła intensywna rozbudowa placówek komunalnych Wrześni, a także obiektów użyteczności publicznej.
W 1918 z jego inicjatywy uaktywniono gniazdo „Sokoła”, włączając je w polski nurt niepodległościowy. Był członkiem Powiatowego Komitetu Obywatelskiego, który miał na celu zwiększenie polskiego stanu posiadania, m.in. poprzez legalną walkę polityczną, głównie wyborczą. Jako radny miejski ogłosił publicznie przejęcie administracji miasta przez stronę polską 28 grudnia 1918, co było równoznaczne ze zwycięskim zwieńczeniem działań powstańczych we Wrześni. Został wybrany do składu Rady Miejskiej, która ukonstytuowała się 17 kwietnia 1919 i przez rok był jej przewodniczącym. Uzyskał również mandat na drugą kadencję w 1921, podobnie jak w 1925. W latach 1931-1933 był przewodniczącym Rady Miejskiej, a w 1938 uzyskał mandat z ramienia Obozu Narodowego. Przez cały ten okres był etatowym pracownikiem bankowości i od 1926 wchodził w skład zarządu (jako dyrektor lub podskarbi), a w latach 1927-1936 pełnił funkcję prezesa. Ustąpił w 1936 po osiągnięciu wieku emerytalnego i na znak protestu przeciwko obniżeniu uposażeń. W 1932 Rada Miejska przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Wrześni.
Na początku okupacji był zakładnikiem w ratuszu, ale w grudniu wywieziono go wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa. Okres okupacji spędził w Radomiu.
Był żonaty z Francuzką, guwernantką Mycielskich – Pauliną Herb – i miał z nią troje dzieci: Irenę, Jerzego (zginął w powstaniu wielkopolskim) oraz Józefa Zbigniewa.
Zmarł 21 marca 1945 i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym we Wrześni.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)
