Maksymilian Chrominski (1899-1974)
Maksymilian Chrominski urodził się 15.10.1899 we Wrześni jako syn Stanisława i Weroniki z d. Kowalewskiej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Niemczech. Po jej ukończeniu pracował w piekarni. W roku 1914 wraz z rodzicami przyjechał do Gniezna. Rozpoczął pracę w gnieźnieńskiej garbarni. W roku 1917 został powołany do armii niemieckiej i wysłany na front zachodni.
Dnia 28 grudnia wstąpił jako ochotnik do tworzących się w Gnieźnie oddziałów powstańczych. Uczestniczył w zdobywaniu koszar w Gnieźnie i potyczce pod Zdziechową. Następnie z 4. Kompanią gnieźnieńską pod dowództwem komendanta Wachtla uczestniczył w walkach o Samoklęski, Paterek, Rynarzewo, w zdobywaniu pociągu pancernego. W 1920 został przydzielony do baonu celnego. Z WP został zwolniony w 1922 r.
Był pracownikiem PKP. W 1927 r. wyjechał do Tomaszowa. Pracował tam w fabryce jedwabiu.
Od 14.06.1934 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Gniezno.
Został zweryfikowany jako powstaniec 19.10.1934 (nr 11467).
W 1941 r. został wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe. W 1942 r. zachorował, został uznany za niezdolnego do pracy i powrócił do Polski. Po wojnie mieszkał w Gnieźnie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 01.09-0.3 z dnia 1960-01-09.
Uchwałą RP W 38/74 został mianowany na podporucznika.
Zmarł w Gnieźnie 16.08.1974.