Wojciech Wlazik (1898 – 1983)
Urodził się w dniu 16.04.1898 r. w Lisewie jako syn Jana i Agnieszki z domu Regulskiej.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim od dnia 19.01.1919 r. w 3. Kompanii Jarocińskiej pod dowództwem Wróblewskiego. Pełnił służbę odwachowo-garnizonową w Jarocinie. Od 5 do 8 lutego walczył pod Zdunami pod komendą Błażejewskiego. Następnie walczył pod Sulmierzycami gdzie dowodził Ryfa.
Po Powstaniu pozostał w Wojsku Polskim do 3.10.1921 r. Zdemobilizowany w stopniu plutonowego.
Za udział w Powstaniu Wlkp. miał możliwość kupna gospodarstwa w Dębnie. Mieszkał w Dębnie.
Żonaty z Pelagią Bernard z którą miał dzieci: Tadeusza, Alfonsa, Kazimierę i Bolesława.
Awansowany na stopień podporucznika, uchwała numer W8/72.
Zmarł w Dębnie w dniu 16.03.1983 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.17.-0.1046 z dnia 17.12.1958 r.
(zdjęcie i tekst opracowano na podstawie książki Bożeny Halas i Wojciecha Talagi: Powstańcy Wielkopolscy z Żerkowa i Gminy Żerków)
