Szczepan Mielcarek (1890 – 1966)
Urodził się 10.12.1890 w Górze (pow. Żnin, obecnie dzielnica miasta Żnin) jako syn Jadwigi Mielcarek.
W 1914 roku w Gozdowie zawarł związek małżeński z Władysławą Zajączkowską.
Zgłosił się ochotniczo do tworzącego się Batalionu Wrzesińskiego pod dowództwem por. Wiewiórowskiego i Nowaka i brał udział z bronią w ręku w potyczce pod Zdziechową i Gnieznem. Z powodu odniesionych ran przeniesiony do służby garnizonowej we Wrześni i dnia 21.2.1919 r. zwolniony.
Po zwolnieniu z wojska został pracownikiem PKP. W czasie okupacji pracował jako robotnik kolejowy. Po wojnie pracował na PKP jako bileter. W okresie powojennym był przez dwa lata prezesem Koła Związku Zawodowego Kolejarzy we Wrześni. Od 1963 był członkiem zwyczajnym ZBoWiD – Koło we Wrześni (nr legitymacji 2295). Mieszkał we Wrześni ul. Obrońców Stalingradu 11.
W 1962 r. we Wrześni zawarł drugi związek małżeński z Katarzyną Urbaniak (1902-1980).
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.218 z dnia 1965-06-14.
Zmarł 24.03.1966. Spoczywa na cmentarzu parafialnym we Wrześni.
