Władysław Bączyk (1897 – 1967)
Urodził się 28.05.1897 w Roszczkach (niem. Roschki), pow. szamotulski, gmina Kaźmierz jako syn Franciszka i Wiktorii z d. Przewoźnej.
Wstąpił ochotniczo 28-12-1918 do luźnych oddziałów powstańczych, tworzących II Batalion Garnizonowy pod dowództwem Hądzlika i w składzie tego batalionu brał udział w walkach pod Łomnicą, Nowym Dworem, Zbąszyniem, później na odcinku Szubin – Rynarzewo. Pozostał w służbie Wojska Polskiego do grudnia 1920.
W styczniu 1929 r. w Poznaniu zawarł związek małżeński z Władysławą Kościelniak. W lutym 1929 zamieszkali we Wrześni. Tu urodziły się córki Irena i Krystyna.
Od 23.03.1937 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Września. Mieszkał wtedy we Wrześni, ul. Warszawska 21. Był urzędnikiem Wielkopolskiej Izby Rolniczej.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 01.24-0.25 z dnia 1958-01-24.
Po wojnie mieszkał we Wrześni ul. Żwirki i Wigury.
Zmarł 3.04.1967. Spoczywa w Poznaniu na Junikowie.