Stanisław Piotrowski (1897 – 1974)
Urodził się 7.09.1897 w Pyzdrach jako syn Antoniego i Apolonii Brożyńskiej.
Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej działającej w Pyzdrach. Następnie brał udział w rajdzie ppor Pawła Cymsa z Gniezna przez Trzemeszno, Mogilno, Strzelno na Inowrocław. Z Inowrocławia konwojował jeńców do Poznania. Następnie z III batalionem 29 pp wyruszył na Wołyń w rejon Kowla i Hołoby.
Był podoficerem zawodowym w stopniu starszego sierżanta.
W 1923 roku zawarł związek małżeński z Władysławą Dębińską. Mieli dwóch synów: Juranda (1930) i Sławomira (1938). Żona zmarła w 1938 r. W 1939 r. ożenił z jej siostrą Stefanią Dębińską. Mieli syna Stefana (1940).
Mieszkał w Kaliszu ul. Łódzka 52.
Od 21.07.1937 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Kalisz. Został zweryfikowany jako powstaniec (numer kartoteki 15998, Numer Ref. Hist. 24439).
Starał się o Medal Niepodległości. Jego wniosek został odrzucony.
Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Uczestnik Ruch Oporu. Podinspektor Rejonu WSOP Jasło.
Został odznaczony:
- Medalem za wojnę 1918-1921
- Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.953 z dnia 1957-12-06
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Medalem za Warszawę
- Medalem Zwycięstwa i Wolności
- Odznaką Grunwaldzką
Uchwałą W 38/72 został mianowany na podporucznika.
Był członkiem ZBoWiD w Kaliszu. Pełnił funkcję prezesa Koła nr 2 w Kaliszu.
Zmarł 23.09.1974. Spoczywa na Cmentarzu Tynieckim w Kaliszu.
