Stanisław Kantorczyk (1882 – 1956)
Urodził się 26.10.1882 r. w Otocznej jako syn Telesfora i Anny z domu Łuczak.
W styczniu 1919 r. w Poznaniu uczestniczył w rozbrajaniu wojsk pruskich i zdobywaniu koszar wojskowych. Należał do 1. Kompanii Bezpieczeństwa. Od 19.01.1919 był wachmistrzem w Żandarmerii Krajowej.
W 1912 r. w Poznaniu ożenił się z Eleonorą Tomaszewską. Mieli syna Romualda.
Do Policji Państwowej przyjęty został w 1920 r. W 1923 r. pracował na posterunku w Żerkowie. W 1923 r. pełnił także zastępstwo za komendanta posterunku w Zdunach. W maju tego samego roku przeniesiony został do służby w województwie pomorskim na komisariat w Starogardzie. Po około dwóch latach powrócił do województwa poznańskiego. Od 7.01.1926 r. pełnił funkcję zastępcy komendanta posterunku w Komorzu. W 1931 r. został skierowany z KP PP w Krotoszynie (posterunek w Żerkowie) do KP PP w Gnieźnie (na posterunek w Czerniejewie). Z dniem 30.04.1932 przeszedł w stan spoczynku.
Jako powstaniec zweryfikowany został przez Związek Powstańców Wielkopolskich w dniu 20.12.1934 pod nr 13260.
Zmarł w 1956 r. Spoczywa wraz z żoną i synem na cmentarzu w Lubięcinie (woj. lubuskie).
Informacje na temat przebiegu służby w Policji Państwowej pochodzą z książki „Z szacunku dla przeszłości. Policja Państwowa w powiecie jarocińskim 1920-1939”, której autorem jest p. Agnieszka Zaworska.
