Franciszek Eustachy Ansgary Hutten-Czapski herbu Leliwa (1873-1953)
Urodził się w dniu 20 września 1873 r. w Cerekwicy koło Borku w powiecie jarocińskim, jako dziedzic dóbr Cerekwica i Strzyżewko a syn Bolesława z Kuchar i Marii z domu Skórzewskiej, urodzonej w Nekli.
Ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu i zdał maturę w 1893 r. Studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Kolonii i Monachium.
Podczas pobytu w Berlinie uczestniczył w poczynaniach patriotycznych Polonii, która skupiła się głównie w szeregach Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
Po skończeniu studiów zwiedził wiele państw razem z księciem Witoldem Czartoryskim, wnukiem księcia Adama Czartoryskiego. Po nagłej śmierci ojca musiał przerwać podróże i objąć piecze nad majątkiem w Bardzie koło Wrześni.
24 listopada 1918 na wiecu we Wrześni został wybrany prezesem Powiatowej Rady Ludowej i delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego 28 grudnia 1918 r. został ustanowiony starostą wrzesińskim, a urząd ten pełnił do lipca 1921 r. Był członkiem Związku Ziemian na powiat wrzesiński i Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Poznaniu.
W dniu 29.01.1924 r. zawarł w Poznaniu związek małżeński z Anną Broeckere. Z tego związku miał dwójkę dzieci: Tomasza (ur. 1930) i Marię (ur. 1931).
W 1939 hitlerowcy wysiedlili jego wraz z całą rodziną z Barda do Generalnego Gubernatorstwa, do miejscowości Garbatka.
Po wojnie zamieszkał w Gnieźnie. Pozbawiony majątku, znajdował się w trudnej sytuacji materialnej.
Zmarł 26 lipca 1953 w Gnieźnie i został pochowany w Bardzie.
Pierwszego starostę wrzesińskiego w odrodzonej Polsce upamiętnia ulica Franciszka Czapskiego.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
- Orderem Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców,
- Orderem Medżydów III klasy (Turcja),
- Orderem Lwa i Słońca III klasy (Persja).
