Stanisław Nawrocki (1889-1970)
Urodził się 18 września w Nowym Folwarku jako syn rolnika Andrzeja i Agnieszki Chojnackiej. W 1904 ukończył 7-klasową szkołę powszechną w Nowym Folwarku.
W 1909 wyjechał w celach zarobkowych do Nadrenii, gdzie do sierpnia 1914 pracował jako górnik w kopalni Arenberg.
Na początku wojny został powołany do armii niemieckiej i wcielony do 8 pułku artylerii pieszej w Metzu, z którym brał udział w walkach na froncie zachodnim i południowym.
Uczestniczył jako żołnierz w powstaniu wielkopolskim, a w 1920, po przeszkoleniu w Wieleniu nad Notecią, został funkcjonariuszem Straży Celnej i był strażnikiem na granicy polsko-gdańskiej.
Od 1926 pracował w Komisariacie Straży Granicznej w Wolsztynie jako kierownik kancelarii.
We wrześniu 1939 jako żołnierz służby czynnej brał udział w walkach na pograniczu. Poszukiwany przez Niemców, ukrywał się w okolicach Wrześni. W czasie okupacji pracował jako robotnik przy budowie kolei oraz pracownik Urzędu Budowy Telegrafów we Wrześni.
Tuż po wyzwoleniu, w styczniu 1945, wstąpił w szeregi Milicji Obywatelskiej, gdzie zorganizował kancelarię ogólną i pracował jako sekretarz do końca maja 1947.
Od 20 sierpnia 1947 do 3 października 1949 pełnił funkcję burmistrza Wrześni. Był pomysłodawcą i współprojektantem trybuny na stadionie miejskim. W połowie listopada 1949 rozpoczął pracę w Powszechnej Spółdzielni Spożywców we Wrześni, gdzie zajmował kierownicze stanowiska aż do emerytury (1957).
W 1925 zawarł związek małżeński z Marią Andrzejczak i miał z nią troje dzieci: Alicję, Eugeniusza i Tadeusza.
Zmarł 13 listopada 1970 we Wrześni i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym; następnie jego zwłoki przeniesiono na cmentarz komunalny.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)