Bilski Antoni (1898 – 1981)
Urodził się w Rakowie gmina Czerniejewo w dniu 4.06.1898 r. jako syn Jana i Pelagii z domu Frąckowiak, pochodzącej z Targowej Górki.
Powołany do służby w Armii Niemieckiej, został podczas I wojny ranny w jesieni 1918 r.
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku w okresie od 10.01.1919 r. do 20.02.1919 r. Walczył w 3 Kompanii Gnieźnieńskiej pod dowództwem ppor. Cieślewicza, a później por. Golniewicza, w walkach o Szczepice, Paterek, Nakło. Następnie został przydzielony do oddziału artylerii lekkiej w Biedrusku pod dowództwem por. Zubilewicza, z którym brał udział w walkach pod Zdunami.
Po zakończeniu powstania pozostawał w czynnej służbie w WP do 12.07.1921 r.
Członek Związku Powstańców Wlkp. do 1939 r. Członek ZBoWiDu nr leg. 205234.
W kwietniu 1922 r. pod okiem swego ojca leśniczego w Noskowie, rozpoczął praktyczną naukę zawodu w lasach ordynacji czerniejewskiej, należącej do Zygmunta Skórzewskiego. Po dwóch latach tej nauki został podleśniczym leśnictwa Goranin, a potrzebne kwalifikacje do tego stanowiska uzupełnił w 1937 r. na zorganizowanym przez Wielkopolską Izbę Rolniczą w Poznaniu kursie dla podleśniczych w Wolsztynie, uzyskując świadectwo z wynikiem bardzo dobrym. W lipcu 1939 r. przed komisją Pomorskiej Izby Rolniczej w Toruniu złożył egzamin dla leśników zatrudnionych w lasach niepaństwowych, uprawniający do zajmowania stanowiska leśniczego. W leśnictwie Goranin pracował do wybuchu II wojny światowej. W czasie wojny zatrudniony był jako pomocnik leśny w kancelarii Nadleśnictwa Czerniejewo.
Po wyzwoleniu znalazł zatrudnienie jako leśniczy administracyjny w biurze Nadleśnictwa Państwowego w Czerniejewo, które zajmował do 1952 r., kiedy to zachorował i przez rok pozostawała na rencie. W 1953 r. wrócił do pracy na stanowisku referenta technicznego, a w 1955 r. objął stanowisko leśniczego Leśnictwa Nowy Las, które zajmował do 1965 roku. Pracował do końca 1966 r. jako pracownik biurowy Nadleśnictwa.
W 1925 r. zawarł związek małżeński z Klarą Solarek w gnieźnieńskim kościele pw. św. Wawrzyńca. Mieli dwoje dzieci: Marię i Kazimierza.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/1046 z dnia 17.12.1958 r.
Uchwałą RP W 38/74 mianowany na stopień podporucznika.
Zmarł 06.07.1981 i pochowany został na cmentarzu św. Wawrzyńca w Gnieźnie.
Biogram uzupełniony o informacje dotyczące przebiegu pracy zawodowej na podstawie: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021
