Ludwik Chojnacki (1874 – 1933)
Urodził się 2.08.1874 r. w Gnieźnie w rodzinie mieszczańskiej. Do gimnazjum uczęszczał w Gnieźnie, lecz z powodów politycznych studia gimnazjalne kończył w Drawsku Pomorskim. Teologię studiował w seminarium duchownym w Poznaniu i Gnieźnie.
Po otrzymaniu święceń kapłańskich, 1.12.1902 r., objął stanowisko wikariusza w Trzemesznie, skąd w 1904 r. został powołany na administratora do Kiszkowa.
Następnym jego miejscem pracy duszpasterskiej przez blisko 3 lata było Strzałkowo. W okresie jego posługi miał miejsce strajk szkolny. Ksiądz Chojnacki zaangażował się w obronę praw strajkujących. Sądy pruskie skazały go na dwutygodniowe więzienie zamienione na dwutygodniowy pobyt w fortecy w Świnoujściu.
Do Strzałkowa już nie mógł powrócić, wobec czego 1.10.1907 r. otrzymał wikariat w kościele Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu. Następnie od 1.06.1911 r. przebywa w Grodzisku jako mansjonarz, a w roku 1914 otrzymał probostwo w Ptaszkowie w dekanacie grodziskim, w którym sprawuje posługę przez 17 lat. W tym czasie dała znać o sobie choroba, z którą kilka lat walczył.
Był człowiekiem skromnym i życzliwym, kochanym przez parafian. Był działaczem społecznym, członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, do którego wstąpił około 1916 r.
Zmarł 14.02.1933 r. w lecznicy sióstr Elżbietanek w Poznaniu.