Bronisław Frankowski (1898 – 1992)
Urodził się w Pyzdrach w dniu 5.09.1898 r. jako syn Wincentego i Stanisławy z domu Popielarskiej.
Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej od 20.03.1918r. Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim do dnia 25.12.1919 r. pod dowództwem ppor. Trawińskiego w okolicach Pyzdr, Borzykowa, Słupcy, Żerkowa i Wrześni.
Następnie wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego, a mianowicie do 29 Pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu. Służył dalej w WP aż do dnia 16.06.1921r. Zdemobilizowany z wojska w stopniu kaprala.
W 1927 roku w Targowej Górce zawarł związek małżeński ze Stefanią Wojewodzic.
Mieszkał w Stępocinie i tam pracował na roli. W 1935 r założył u siebie sklep spożywczy, który prowadził do chwili wkroczenia okupanta, to jest do roku 1939.
Po wejściu Niemców do Stępocina sklep został z towarem zabrany, a Frankowski aresztowany i maltretowany za ukrywanie swego kuzyna. Kuzyn ten występował przeciwko Niemcom, za co został rozstrzelany przez Gestapo. W czasie okupacji Frankowski pracował przymusowo na roli u Niemców, będąc stale pod obserwacją Gestapo jako wróg ustroju hitlerowskiego.
Był członkiem nekielskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. od 20.01.1935 r.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/173 z dnia 29.03.1971 r.
Zmarł w Poznaniu 25.05.1992. Spoczywa na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego w Poznaniu na Starołęce.