Jerzy Teodor Hulewicz (1886 – 1941)
Urodził się 4.07.1886 r. w Kościankach jako syn Leona Hulewicza, wielkopolskiego ziemianina, i Heleny z Kaczkowskich. Miał trzy siostry : Katarzynę (zmarła w wieku 5 lat), Stanisławę (po mężu Ilińska), Antoninę (żonę prof. Mściwoja Semerau – Siemianowskiego) i trzech braci: Bohdana, Witolda i Wacława. Do szkoły średniej uczęszczał w Trzemesznie.
Za przynależność do tajnych związków (m. in. do Koła Towarzystwa im. Tomasza Zana) został wyrzucony z gimnazjum. Stało się to przed ukończeniem sześciu klas. Groziła mu trzyletnia służba wojskowa w stopniu szeregowca oraz brak możliwości nauki na terenie Niemiec. W tej sytuacji Leon Hulewicz zażądał skreślenia syna z listy obywateli państwa pruskiego i rozpoczął starania o nadanie obywatelstwa austriackiego. Trudności w uzyskaniu obywatelstwa austriackiego nie przeszkodziły Jerzemu Hulewiczowi w ukończeniu gimnazjum we Lwowie, a następnie rozpoczęciu studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesorów Unierzyńskiego i Stanisławskiego. W czasie studiów w Krakowie związał się z piłsudczykami. Został przedstawicielem Polskiej Organizacji Wojskowej w Wielkopolsce.
W latach 1907 – 1910 studiował malarstwo w Paryżu i w Szwajcarii, a w roku 1913 w Monachium. W 1910 r. stał się po śmierci ojca dziedzicem Kościanek. Pierwszą wystawę prac malarskich i grafik miał w roku 1907. W 1916 r. założył w Poznaniu, wraz z braćmi Bohdanem i Witoldem Spółkę Wydawniczą „Ostoja”. 1.11.1917 r. z inicjatywy i przy finansowym wsparciu Jerzego Hulewicza, ukazał się pierwszy numer dwutygodnika „Zdrój”. W latach 1917 – 1922 Hulewicz był jego redaktorem i kierownikiem artystycznym. W 1921 r. Jerzy Hulewicz, wraz z bratem Witoldem, był inicjatorem założenia poznańskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. Gospodarowanie w Kościankach było jednak mało efektywne, dochody spadały a stadnina koni przynosiła straty. Był znakomitym jeźdźcem. Podupadły majątek przeszedł w ręce Sulerzyskich a później Taczanowskich. W roku 1926 przeniósł się do dóbr radziwiłłowskich pod Ołyką, gdzie prowadził hodowlę koni i zajmował się administrowaniem majątkiem Po dziesięciu latach przeniósł się do Warszawy. W tym czasie współpracował z czasopismami „Kurier Poranny” i „Zwierciadło” . Podczas okupacji wydawał w Warszawie prasę podziemną. Zmarł nagle na serce 1.07.1941 r. Był żonaty z Wandą Karpińską, córką gnieźnieńskiego mecenasa (ślub 1.06.1912 r.). Małżeństwo było bezdzietne. Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Dziennik Poznański” nr 124, 1-06-1912 r.:
„Dzisiaj w południe odbył się w kościele farnym w Poznaniu ślub panny Wandy Karpińskiej, córki znanego z zasług obywatelskich mecenasa Antoniego Karpińskiego z Gniezna i ś.p. Wandy ze Święcickich z panem Jerzym Hulewiczem z Kościanek synem ś.p. Leona Hulewicza i pani Heleny z Kaczkowskich.”