Stefan Janiak (1895 – 1943)
Urodził się 14.07.1895 r. w Borzykowie k. Wrześni jako syn Ludwika, kierownika szkoły i Antoniny z d. Hoffmann (pochodziła z Żerkowa).
Ukończył przyklasztorną szkołę w Paradyżu.
Po ukończeniu 18 lat został wcielony do armii niemieckiej. Jego pułk stacjonował w Rumunii, gdzie Stefan Janiak zachorował na malarię. Skutki choroby odczuwał do końca życia.
W 1919 r. jako ochotnik wstąpił do 15. Pułku Artylerii i brał czynny udział w walkach pod Inowrocławiem i Rynarzewem w stopniu kaprala.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Pracował w straży granicznej w Zborowie k. Leszna, a następnie w Rawiczu.
W 1922 r. ożenił się z Joanną Mioduszewską z Żerkowa. Mieli troje dzieci: Janinę, Zbigniewa i Krystynę.
Podczas II wojny światowej walczył w Armii Poznań. Przed bitwą pod Kutnem zdążył zobaczyć się z rodziną. Dostał się do niewoli niemieckiej i pracował w Tyrolu, drążąc w górach tunele. Bardzo wycieńczony i chory wrócił do domu w 1943 r. Został przewieziony do szpitala w Jarocinie i tam zmarł 17.12.1943 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Żerkowie.
Został zweryfikowany 30.05.1934 (numer kartoteki 2987, numer Ref. Hist. 10423). Mieszkał wtedy w Masłowie (pow. rawicki). Był przodownikiem Straży Granicznej (1394).
W 1936 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono. Mieszkał wtedy w Rawiczu ul. Graniczna 16/2.
Brał udział w kampanii wrześniowej. Trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w Stalagu XVII-A (nr jeńca 40179).
Biogram pochodzi z książki „Powstańcy wielkopolscy z Żerkowa i Gminy Żerków 1918/1919”, której autorami są Bożena Hałas i Wojciech Talaga. Zdjęcie i materiały udostępniła p. Bożena Hałas.
Uzupełnienia Hanna Lisiak-Góźdź.
