Stanisław Kobyłka (1903 – ?)
Urodził się 22.04.1903 r. w Unii jako syn Franciszka i Wiktorii z domu Laskowskiej.
Brał udział w walkach z Niemcami od 1.01.1919 r. do 27.05.1919 r. pod Zdziechową, Łabiszynem i Szubinem.
Po powstaniu wcielony do 4. Pułku Strzelców Wlkp. Zdemobilizowany w stopniu kaprala.
Po powstaniu pracował jako leśniczy – miejsce pracy nieznane. Ponieważ w tym okresie mieszał w Łodzi pow. Poznań Zachód, mogłyby to być lasy trzebawskie Władysława Zamoyskiego.
W latach 1923-1924 należał do Towarzystwa Powstańców i Wojaków „Macierz” w Bydgoszczy, a później w Gnieźnie. W 1926 r. przyznano mu prawo noszenia Odznaki Pamiątkowej Wojsk Wielkopolskich.
Zweryfikowany jako powstaniec pod numerem L.dz. 276/3/8/11156/3. Należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych w Kole Poznań Łazarz.
Mieszkał w Poznaniu, przy ul. Gąsiorowskich, a następnie w Stargardzie Szczecińskim przy ul. Bydgoskiej. Żonaty z Zofią z domu Oprywacz.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.06-0.954 z dnia 6.12.1957 r.,
- Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich nr K3279.
Biogram uzupełniono informacjami z: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021