Stanisław Kołtuniak (1893 – 1969)
Urodził się 3.05.1893 w Paruszewie jako syn Kazimierza i Agnieszki z d. Burdasz.
W wieku szesnastu lat wyjechał do Essen i tam wyuczył się zawodu ślusarza. Pracował w fabryce Kruppa aż do wybuchu I wojny światowej. W 1914 został powołany do armii niemieckiej i po przeszkoleniu wysłany na front wschodni. W grudniu 1916 roku został skierowany do pracy w Fabryce Prochu w Premnitz.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w Strzałkowie. Był członkiem kompanii Straży Bezpieczeństwa. Brał udział w rozbrajaniu Niemców, obejmowaniu stacji kolejowej w Strzałkowie. Następnie jako ochotnik wstąpił do Żandarmerii Polowej w Poznaniu. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w 1922 roku w stopniu plutonowego. Następnie wyjechał do Kowna, gdzie w 1923 roku zawarł związek małżeński. Na Litwie pozostał do 1924 r. Następnie wyjechał do Brazylii. Powrócił do Poznania w 1930 roku.
Od 1930 roku był pracownikiem Poczty Polskiej.
Z pierwszą żoną Anną miał troje dzieci: Tadeusza (1922), Mariana (1924), Zbigniewa (1928).
W 1939 mieszkał w Poznaniu ul. Marszałka Focha 17. Pracował w Urzędzie Pocztowym 3.
Zmarł 19.05.1969. Spoczywa w Poznaniu na na cmentarzu parafialnym na Górczynie.
