Stanisław Kozicki (1899 – 1954)
Urodził się w dniu 26.06.1899 r. w Białymstoku jako syn Karola i Jadwigi Karasińskiej. Szkoły ukończył w Kownie, a do Wielkopolski przybył wraz z grupą legionistów w połowie sierpnia 1918 r. Jako praktykant nauczycielski zamieszkał w Młodojewie i u rodziny w Słupcy.
Natychmiast rozpoczął prace organizacyjne budowania jednostek POW. Mając przeszkolenie wojskowe i stopień podchorążego, w dniach odzyskania niepodległości od 11.11.1918 r. włączył się w działania zbrojne na terenie Słupcy. Przejął kierowanie bezpośrednie słupeckimi grupami POW-u. W dniu 14.11.1918 r. został mianowany komendantem obozu jenieckiego w Strzałkowie.
29.12.1918 r. dowodził w Witkowie dwoma plutonami POW, wspierając tym samym powstańczą kompanię strzałkowską.
Brał udział w wojnie z bolszewikami i podczas niej w Wilnie został poważnie ranny w nogę, którą stracił. Po wojnie zamieszkał w Zegrzu a II wojnę światową spędził ukrywając się w Krakowie. Ożeniony z wdową Popiel miał z nią dwoje dzieci: Andrzeje i Teresę. Zmarł w Krakowie w 1954 r. i został pochowany na cmentarzu rakowickim.
