Stanisław Kuźma (1898 – 1982)
Urodził się 3.11.1898 w Szczytnikach Czerniejewskich (gmina Czerniejewo, pow. gnieźnieński) jako syn Macieja i Magdaleny z d. Dziurka.
Ojciec Stanisława zmarł w 1905 r. w Kosowie w wieku 35 lat. Matka w 1907 r. wyszła za mąż za Stanisława Pilarskiego.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim (Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.17732).
Uczestniczył w oswobodzeniu Poznania, a później z 1. Kompanią Poznańską w walkach pod Żninem, Rynarzewem, Nakłem i na froncie południowym w walkach o Rawicz i Leszno. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w stopniu kaprala.
Został zweryfikowany 30.01.1936 (numer kartoteki 10216, numer Ref. Hist. 17867) – Koło Borzykowo.
W 1938 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek został odrzucony. Mieszkał wtedy w Szamarzewie.
Był urzędnikiem gospodarczym.
W 1939 w Długiej Kościelnej (woj. mazowieckie) ożenił się z Seweryną Czerniak.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.976 z dnia 1957-12-28. Uchwałą W 4/72 został mianowany na podporucznika.
Zmarł 24.04.1982 i spoczywa na cmentarzu w Nowogardzie.
