Lauterer Edmund

Urodził się 19.10.1882 w Mikstacie.

Ojciec Leon, nauczyciel, matka Jadwiga z d. Domańska. Bezdzietny. Żona Maria Anna z d. Cieplik.

Ukończył gimnazjum w Ostrowie Wlkp., studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Strasburgu i Wrocławiu, gdzie uzyskał doktorat (1909).

Przed 1914 r. osiadł we Wrześni i otworzył kancelarię adwokacką. 13 listopada 1918 stanął na czele Miejskiej Rady Ludowej, organu złożonego wyłącznie z Polaków, powołanego z inicjatywy Powiatowego Komitetu Obywatelskiego. 24 listopada 1918 przewodniczył wiecowi wyborczemu we Wrześni, został wybrany wiceprzewodniczącym Powiatowej Rady Ludowej. Działał również w Radzie Robotniczej i Żołnierskiej, złożonej z Polaków, Niemców i Żydów.

W latach 20. pełnił funkcję prokuratora okręgowego w Lesznie, a na początku lat 30. piastował stanowisko prezesa Sądu Okręgowego w Gnieźnie. Pełnił też funkcję komisarycznego prezydenta miasta Gniezna (1933–1934). Po przejściu na wcześniejszą emeryturę prowadził notariat w Gnieźnie, był członkiem Rady Notarialnej w Poznaniu. Był członkiem Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz Rady Parafialnej Parafii pw. św. Michała w Gnieźnie.

W grudniu 1939 został wysiedlony do Piotrkowa Trybunalskiego. Był czynny w sądownictwie Polski Podziemnej. W styczniu i lutym 1945 r. był więziony przez NKWD, a później przez Urząd Bezpieczeństwa w Piotrkowie i w Końskich. W marcu 1945 r. wrócił do Gniezna, gdzie ponownie utworzył kancelarię notarialną.

Pod koniec lat 50. mianowano go kierownikiem Państwowego Biura Notarialnego w Nowym Tomyślu. Był członkiem komitetu redakcyjnego „Przeglądu Notarialnego”.

Zmarł 30.07.1960 w Ostrzeszowie. Pochowany w Mikstacie.

Opracowano na podstawie: http://sejm-dzielnicowy.ptpn.poznan.pl