Jan Łyskawa (1898 – 1962)
Urodził się 7.03.1898 w Obłaczkowie jako syn Józefa i Marianny z d. Ludwiczak.
Od 02.02.1919 brał udział w Powstaniu Wlkp. Został wcielony do 4. kompanii Batalionu Średzkiego. Walczył pod Szubinem, Paterkiem, Czarnkowem, Rynarzewem pod dowództwem komendanta Nowaka. W lutym 1919 r. w Ludwikowie został ranny. Następnie brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. W lipcu 1920 dostał się do niewoli bolszewickiej, w której przebywał do kwietnia 1921 r. Pozostał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. Mieszkał w Grudziądzu.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem Za Wojnę 1918-1921, Brązowym Krzyżem Zasługi.
W 1922 zawarł związek małżeński z Wandą Zofią Jewasińską, z która miał troje dzieci: Bolesława, Irenę i Benona. Drugi związek małżeński zawarł w 1954 r. w Grudziądzu.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 01.17-0.19 z dnia 1958-01-17.
Zmarł 27.11.1962 w Grudziądzu. Spoczywa na Cmentarzu Farnym w Grudziądzu.
