Czesław Maciejewski (1896 – 1929)
Urodził się 6.04.1896 r. w Kornatach. Ojcem był Franciszek, syn Jana, urodzony 6.10.1852 r. w Łężcu, zmarły w Kornatach 3.02.1936 r. Franciszek w 1879 r. wziął ślub w Kokczynie z Józefą Adamską, urodzoną 18.02.1861 r. w Kokczynie, a zmarłą 21.04.1926 r. w Kornatach. Obydwoje spoczywają na cmentarzu w Ostrowie Kościelnym. Mieli 12 dzieci, w tym Leona i Czesława.
Czesław w latach 1902 – 1909 uczęszczał do miejscowej szkoły ludowej, później terminował krawiectwo.
Kiedy osiągnął wiek poborowy, 15.12.1915 r. został wcielony do armii pruskiej i był na I wojnie światowej do października 1918 r. Dosłużył się tam stopnia kaprala.
Po powrocie wraz z bratem Leonem przygotowywał się do powstania. Po jego wybuchu razem z bratem 29.12.1918 wyruszył do Witkowa i do akcji na Zdziechowę. Z kompanią Beutlera przeszedł cały szlak bojowy, aby w końcu 23.03.1919 r. znaleźć się razem z towarzyszami broni w 4 pułku Strzelców Wielkopolskich (58 pp).
Po zgrupowaniu pod Ninino (poznańskie) razem z tym pułkiem walczy z bolszewikami, kolejno pod Mińskiem, Bobrujskiem, nad Berezyną, bitwie warszawskiej. Szczególne zasługi w bitwie warszawskiej pułk osiągnął przy zdobyciu Garwolina.
W grudniu 1920 r. przechodzi do kompanii cekaemów 159 pp. Awansuje na plutonowego w marcu 1921 r. a w kwietniu 1924 r. na sierżanta. W tym czasie przeniesiony do 74 pułku piechoty w Lublińcu na Górnym Śląsku, i tam w kompanii cekaemów pozostał jako podoficer zawodowy. Zamierzając związać się z wojskiem odbył w okresie 1.09.1923 r. do 17.02.1924 r. kurs podoficerów zawodowych w Chełmie. Pod koniec tego roku kończy też kurs w Toruniu.
W 1926 r. skierowany został na studia oficerskie, które w szpitalu poznańskim przerwała śmierć 12.07.1929 r. . Pozostał w stanie wolnym.
Zmarł na gruźlicę i spoczywa na cmentarzu garnizonowym w Poznaniu, w kwaterze 4, grobie 51.
Odznaczył się niezwykłą odwagą podczas ataku na Szubin.
(Opracowano na podstawie artykułu z Gazety Wyborczej z dnia 18.02.2000 r.)
