Bolesław Osiński (1871 – 1948)
Urodził się 2 stycznia 1871 r. w Tarcach pow. Jarocin, w rodzinie leśnika Józefa i Wiktorii z domu Gummer.
Po ukończeniu szkoły powszechnej i średniej leśnej odbył 2-letnią służbę wojskową w armii niemieckiej w latach 1891-1893.
Po zwolnieniu z wojska objął po ojcu posadę leśniczego w Słomowie, w majętności Marzelewo pow. Września, należącej do hr. Ponińskiego, a w 1900 r. przeniósł się do Galicji, gdzie zarządzał lasami i majątkami rolnymi Stanisława Starowieyskiego w Bratkówce, Odrzykoniu i Ustrobnej koło Krosna.
Po 10 latach wrócił do Wielkopolski i do marca 1920 r. zarządzał lasami hr. Jana Czarneckiego w Wilkowie Polskim pow. Śmigiel.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego, z grupą powstańców, w której był także jego syn Feliks, zajął posterunek policji pruskiej w Rakoniewicach.
Pod koniec marca 1920 r. został powołany do służby w lasach państwowych i objął stanowisko zarządcy Nadleśnictwa Woziwoda w Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu, które pełnił do październiku 1928 r.
Przeniesiony następnie do Nadleśnictwa Szarłata, pełnił tam obowiązki nadleśniczego do czasu aresztowania przez Gestapo w październiku 1939 r. Osadzony w więzieniu w Świeciu, został zwolniony po 5 tygodniach z nakazem natychmiastowego wysiedlenia i całkowitej konfiskaty majątku.
W marcu 1940 r. znalazł się na terenie Generalnej Guberni w Lublinie i objął stanowisko zarządcy lasów w majątkach powierniczych Żulin i Krasne, które pełnił do wkroczenia Armii Czerwonej. Na początku sierpnia wraz grupą leśników, w której był jego syn Feliks, współtworzył Dyrekcję Lasów Państwowych w Lublinie, która pełniła także funkcje Naczelnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Pod kierownictwem swego syna kierował Wydziałem Użytków Ubocznych i Łowiectwa.
Wiosną 1945 r., po wyzwoleniu obszaru Borów Tucholskich, wrócił na swe dawne stanowisko w Nadleśnictwie Szarłata, które wtedy znalazło się w granicach Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Gdańskiego. Pracował tam do przejścia na emeryturę, co miało miejsce w końcu grudnia 1947 r.
Zmarł 21 sierpnia 1948 r. i został pochowany na Cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021