Leon Pałuczak (1891 – 1982)
Urodził się w dniu 31.03.1891 r. w Biechówku jako syn włodarza Wojciecha i Wiktorii z domu Duszeńskiej. Szkołę powszechną 6-klasową ukończył w Krotoszynie. W wieku 16 lat udał się w poszukiwaniu pracy do Zagłębia Ruhry. Tam udzielał się w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”.
Powołany został do Armii Niemieckiej i służył w niej od 1912 r. do 1918 r. na froncie zachodnim w stopniu Sergeanta (Unteroffiziera) w 2. Kompanii Maschinengewehr-Scharfschützen-Abteilung 16 gdzie został w 1918 r. dwukrotnie ranny. Został zatruty gazem i hospitalizowany. Nie ukończywszy leczenia, wrócił w rodzinne strony.
Uczestniczył w Powstaniu Wlkp. w Czerniejewie. Brał udział w organizacji Straży Ludowej w Witkowie i Rakowie, gdzie został jej komendantem. W kwietniu 1919 r. zgłosił się do Armii Wielkopolskiej w Poznaniu i został przydzielony do kompanii zapasowej cekaemów.
W stopniu sierżanta z dniem 1.05.1919 r. został odkomenderowany do 3. Kompanii Kulomiotów w 3. Pułku Strzelców Wlkp. Uczestniczył w wojnie przeciw bolszewikom w ofensywie na Bobrujsk. Ciężko ranny przy Berezynie został przewieziony do szpitala w Gnieźnie.
W 3. Pułku Strzelców Wlkp. służył do 1921 r. w stopniu sierżanta. Po wyleczeniu został skierowany do 5 Pułku Strzelców Granicznych.
Mieszkał w Chodzieży, przy ul. Ogrodowej. Pracował jako kasjer w Centrali Elektrycznej. Po II wojnie światowej pracował jako monter w chodzieskim Zakładzie Energetycznym.
Ożeniony z Jadwigą Gertrudą Kubacką (1901 – 1958).
Zmarł w dniu 15.08.1982 r. i został pochowany na chodzieskim cmentarzu parafialnym.