Ludwik Patyk (1887-1954)
Urodził sie w Brudni k. Inowrocławia jako syn zamożnego chłopa Józefa i Marianny Schwartz (później Szwackiej). Jako najstarszy syn zrezygnował z objęcia 50-hektarowego gospodarstwa w zamian za wykształcenie. Ukończył Liceum Kazimierza Wielkiego we Włocławku, a następnie podjął studia farmaceutyczne w Berlinie, uzyskując najwyższe uprawnienia zawodowe.
W 1918 opuścił samowolnie szeregi armii pruskiej i wziął udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie wojnie polsko-bolszewickiej (2 Szpital Polowy).
W 1924 wykupił aptekę w Rogowie k. Żnina i stał się właścicielem, gdyż w latach poprzednich pracował w Poznaniu jako siła najemna. W 1933 odkupił od aptekarza Tadeusza Felickiego Starą Aptekę przy ulicy Sienkiewicza 12 we Wrześni i wybudował nowa posesję, już trzypiętrową. Apteka mieściła się na parterze i przynosiła duże zyski. Był prominentnym członkiem Bractwa Kurkowego.
Wziął udział w kampanii wrześniowej i został ranny w rejonie Konina. Ze Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie trafił wraz z całą rodziną do obozu przejściowego na Głównej w Poznaniu, skąd został deportowany do Łukowa (Lubelskie). Prowadził aptekę na Krakowskim Przedmieściu w Lublinie,ale jedynym wynagrodzeniem były przydziały żywności. Apteka była punktem kontaktowym Armii Krajowej, co znajduje potwierdzenia w źródłach historycznych.
W 1945 wrócił do Wrześni i uruchomił aptekę, której nadal był właścicielem. Został radnym miejskim, a po odejściu Ignacego Szypulskiego był przez kilka miesięcy tymczasowym burmistrzem Wrześni.
W 1949 apteka została upaństwowiona i podjął etatową pracę w placówce uspołecznionej.
W 1924 zawarł związek małżeński z Pelagią Osińską, córką ziemianina ze Strzyżewa Kościelnego k. Gniezna, i miał z nią córki Aleksandrę i Barbarę (syn Zdzisław zmarł w 1941 w wieku 16 lat).
Zmarł w Poznaniu w 1954 i został pochowany na cmentarzu w Brudni.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)