Hipolit Przyłęcki (1883 – 1960)
Urodził się 28 sierpnia 1883 r. w Dobrogostowie pow. Szamotuły (urodzony jako Figlarz, w 1919 r. zmienił nazwisko na Przyłęcki). Ukończył 6-oddziałową szkołę powszechną w Słopanowie, a później gimnazjum w Gnieźnie.
W latach 1904 – 1906 odbył praktykę leśną w prywatnym Nadleśnictwie Marzelewo pow. Września. Od kwietnia 1906 r. do sierpnia 1908 r. studiował w Królewskiej Saskiej Akademii Leśnej w Tharandcie, gdzie pełnił funkcję sekretarza stowarzyszenia Brać Leśna, grupującego studentów Polaków.
Po studiach, od października 1908 r. do października 1909 r., odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej. Następnie przeniósł się do Galicji, gdzie pracował w lasach dóbr oleszycko-zapałowskich księcia Pawła Sapiehy. W czasie I wojny światowej wcielony do armii niemieckiej, brał udział w walkach na froncie zachodnim i wschodnim.
W 1919 r. wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. Po Powstaniu, w maju 1919 r. rozpoczął służbę w lasach państwowych na stanowisku nadleśniczego Nadleśnictwa Skorzęcin, a w maju 1934 r. objął analogiczne stanowisko w Nadleśnictwie Włoszakowice, gdzie pracował do wybuchu wojny.
Na początku października 1939 r. został wysiedlony do Generalnej Guberni, gdzie pracował w Inspekcji Leśnej w Starachowicach. W 1942 r. objął utworzone przez Niemców Nadleśnictwo w Ostrowcu Świętokrzyskim. Współpracował z Armią Krajową, wspierał biednych i poszkodowanych interweniując skutecznie u władz niemieckich w ich sprawach.
W 1945 r. powrócił na dawne stanowisko do Nadleśnictwa Włoszakowice, a w 1948 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 24 grudnia 1960 r. w Szamotułach i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.
Przed wojną otrzymał Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Medal za Długoletnią Służbę, a w 1947 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021