Wacław Recki (1900 – 1977)
Urodził się w Małej Górce w dniu 12.09.1900 r. jako syn Jana i Anastazji z domu Andrzejewskiej.
Uczęszczał do szkoły podstawowej w Podstolicach. W czerwcu 1918 roku został wcielony do armii niemieckiej jako saper do Królewca.
Brał czynny udział z bronią w Powstaniu Wielkopolskim od dnia 28.12.1918 do dnia 18.02.1919 pod dowództwem por. Józefa Wadyńskiego w walkach o zdobycie Margonina, Chodzieży, Kcyni, Szubina. W walce o Szubin został ranny. Po wyjściu ze szpitala został przydzielony do 7 Pułku Saperów w Poznaniu, gdzie pełnił służbę czynną do dnia 22.11.1922 r.
W 1933 r. zawarł związek małżeński. W 1938 roku przeprowadził się do Poznania. W czasie wojny został wysiedlony. Był pracownikiem Poczty Polskiej.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/953 z dnia 6.12.1957 r.
Zmarł w styczniu 1977 r. Dnia 24.01.1977 r. został pochowany na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.