Józef Skonieczny (1888-1939)
Urodzony 3 marca 1888 w Gębicach (pow. mogileński) jako syn Andrzeja i Katarzyny z d. Radacz.
Przed 1914 przebywał na emigracji zarobkowej w Hamborn (Nadrenia), gdzie pracował w kopalni, a później był pracownikiem umysłowym. Prowadził tajne nauczanie dzieci w języku polskim.
Podczas powstania wielkopolskiego przebywał w Mogilnie i walczył z bronią w ręku od 1 stycznia 1919 o oswobodzenie Mogilna, Inowrocławia, Rynarzewa, Szubina i Żnina.
Następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył w 215 Ochotniczym Pułku Jazdy Wielkopolskiej.
Od 1921 był mieszkańcem Wrześni, gdzie był sekretarzem miejskim, a następnie głównym księgowym w Spółdzielni „Rolnik” oraz zastępcą szefa Ubezpieczalni Społecznej. Był członkiem i komendantem Towarzystwa Wojaków i Powstańców, prezesem Towarzystwa Ogródków Działkowych oraz członkiem chóru „Lutnia”.
Stoją: I rząd od góry, od lewej: pierwszy – komendant nekielski Stanisław Hadada, czwarty – sekretarz okręgu Ignacy Perz,
II rząd od góry od lewej: czwarty – kierownik szkoły w Nekli, delegat Ignacy Wróblewski, szósty – Władysław Kocik z Wrześni, dziewiąty – skarbnik Ignacy Niciński,
Siedzą od lewej: NN, wiceprezes okręgowy Jan Barczak z Nekli (Józefowo), prezes Józef Trawiński z Wrześni, Feliks Alankiewicz ze Strzałkowa, komendant okręgowy Józef Skonieczny
Był inicjatorem budowy grobu-pomnika powstańców wielkopolskich we Wrześni.
5 września 1939 został mianowany komendantem Straży Obywatelskiej, mającej organizować życie w mieście w obliczu najazdu hitlerowskiego, ale trzy dni później nastąpiła zmiana na tym stanowisku. Był osobą skrajnie zagrożoną ze strony niemieckiej za swą przeszłość.
Żonaty z Heleną Wojcieszak, miał córkę Wandę oraz trzech synów: Kazimierza, Mieczysława i Bronisława.
Zginął tragicznie w wypadku samochodowym 13 października 1939 we Wrześni; z materiałów źródłowych wynika, że było to ze strony kierowcy niemieckiego działanie rozmyślne.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)
