Czesław Snusz (1899 – 1968)
Urodził się w dniu 8.07.1899 r. w Targowej Górce jako syn Józefa i Józefy z domu Książkiewicz.
Wstąpił natychmiast po wybuchu Powstania Wielkopolskiego w dniu 27.12.1918 r. jako ochotnik do oddziału powstańczego w Poznaniu na Cytadeli pozostającego pod dowództwem Sałaty. Brał czynny udział z bronią w ręku w zdobywaniu dworca kolejowego, koszar 6 Pułku Grenadierów oraz w zdobywaniu lotniska w Ławicy. W oddziale tym pozostał do przeniesienia do 6 Baterii 3 Pułku Artylerii Lekkiej (PAL) w dniu 19.01.1919 r. Z tą baterią wyruszył na front północno – wielkopolski i walczył pod Rynarzewem, Szubinem, Nakłem i Paterkiem. Z Wojska Polskiego został zwolniony w dniu 15.03.1921 r. w stopniu plutonowego.
Po powstaniu mieszkał w Mogilnie przy ul. Władysława Jagiełły. Ożeniony z Martą (1896 – 1962).
Został zweryfikowany przez ZG ZWPN w dniu 11.04.1934 r. pod nr 7708.
Zmarł w dniu 11.03.1968 r. i został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu w Katowicach przy ul. Panewnickiej.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/1055 z dnia 18.12.1958 r.
