Ignacy Staniszewski (1892 – 1940)
Urodził się 24.06.1892 r. w Bierzglinie (powiat wrzesiński), jako syn Józefa i Nepomuceny z domu Harłożyńskiej.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Służył we wrzesińskiej 1. Kompanii pod dowództwem sierżanta sztabowego Jana Bartkowiaka.
Policjantem został w 1919 r. Posiadał stopień przodownika Policji Państwowej. W wojsku posiadał stopień plutonowego.
Był żonaty z Lucjaną.
W 1935 r. pełnił funkcję kierownika komisariatu policji we wsi Ceków (powiat Kalisz).
We wrześniu 1939 r. był kierownikiem komisariatu policji w miejscowości Chocz (powiat Kalisz).
Należał do Koła Skalmierzyce Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914 – 1919 od czerwca 1937 r.
Według stanu na 16 kwietnia 1940 r., był osadzony w jenieckim obozie w Ostaszkowie.
Wymienia się jego nazwisko w notatce dyspozycyjnej z tego dnia, nakazującej przesłuchanie 44 jeńców, w celu ustalenia dokładnych miejsc zamieszkania ich rodzin.
Również jego nazwisko pojawia się na odręcznym spisie nazwisk pt. „Zmiana II – ga” z dopiskiem „Brygada następna praca”, na kartce papieru, odzyskanej z pochówku podczas ekshumacji pod Miednoje.
Z Ostaszkowa, według listy z 27 kwietnia 1940 r. o numerze 050/3, został wysłany między 28 a 29 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód kaliniński (twerski).
Zamordowany między 29 kwietnia a 1 maja 1940 r. i pochowany w Miednoje.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r.
awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.