Witaszek Kornel

ks. Kornel Witaszek (1901 – 1984)

Urodził się 12.09.1901 r. w Śmiglu, jako syn Stanisława i Zofii z domu Białej. Był jednym z sześciorga dzieci. Był bratem konspiratora Franciszka, lekarza, w czasie II wojny światowej członka podziemnej organizacji bojowej Ojczyzna, szef Związku Odwetu Okręgu Poznańskiego, części Związku Walki Zbrojnej w randze kapitana czasu wojny. Nauki pobierał w Ostrowie Wlkp. Był członkiem patriotycznego stowarzyszenia Towarzystwa Tomasza Zana.

By ochotnikiem w Powstaniu Wlkp, walczył na froncie północnym.

11 marca 1922 r. otrzymał niższe święcenia z rąk biskupa Łukomskiego, a 29.05. 1924 r., będąc diakonem z rąk prymasa Dalbora święcenia kapłańskie. Następnie od 7.06.1924 r., będąc księdzem neoprezbiterem, został powołany na IV wikariat przy Archikatedrze w Poznaniu i mianowany drugim sekretarzem Kancelarii Ordynariatu Arcybiskupiego w Poznaniu. Od dnia 1.02.1938 r. otrzymał w zarząd kościół parafialny w Nekli.

Podczas okupacji zabrany z Nekli, aresztowany i więziony w obozie koncentracyjnym Dachau od 30 października 1941 r., numer więźnia 28094.

Kornel Witaszek (pierwszy z lewej) w otoczeniu rodziny
Kornel Witaszek (pierwszy z lewej) w otoczeniu rodziny

Po wojnie powrócił do Nekli pełniąc kolejno posługę w Opatówku – parafia pod wezwaniem św. Katarzyny (1945 – 1946) jako proboszcz, Nekli parafia pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła (1946 – 1947) jako proboszcz. W latach 1947 – 1962 był proboszczem w Pogorzeli, a następnie do śmierci rezydentem w klasztorze Sióstr Benedyktynek w Żarnowcu gmina Krokowa (Pomorze).

Zmarł w dniu 12.03.1984 r.