Bartłomiej Antoni Marian Zakrzewski (1892-1969)
Urodził się 15.08.1892 r. w Puszczykowie-Zaborzu na północ od Kostrzyna w rodzinie Antoniego i Józefy z domu Rychłowskiej herbu Nałęcz jako wnuk Stanisława i Nimfy Modlibowskiej. Rodzina Zakrzewskich była skoligacona ze znanymi rodzinami wielkopolskimi. Należy nadmienić, że brat Antoniego, Stanisław, miał córkę Martę, późniejszą żonę Wojciecha Grudzielskiego z Czarnotula, brata generała Kazimierza Grudzielskiego.
Puszczykowo-Zaborze to wieś licząca ponad osiemset mórg, kupiona w 1888 r. przez Antoniego za 153 tysiące marek od Aleksego Suchorzewskiego, której nazwę zaborcy zmienili później na Karlskrone.
Bartłomiej Zakrzewski jako podporucznik armii pruskiej wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. Był jednym z trzech oficerów, inicjatorów powołania poznańskiej kawalerii powstańczej. Razem z Kazimierzem Ciążyńskim i Jerzym Kubickim stworzyli wizję opanowania koszar pruskiego pułku strzelców konnych przy ul. Grunwaldzkiej, a następnie zorganizowania polskiej kawalerii. Jako wzorzec organizacyjny przyjęto strukturę pruskiego pułku strzelców konnych i nazwę Konni Strzelcy Straży Poznańskiej. 29 stycznia 1919 r. jednostka ta otrzymała nazwę 1. Pułk Ułanów Wielkopolskich.
25 kwietnia 1919 r. w Tygodniku Urzędowym NRL nr 8 dekretem nr 41 został na wniosek Głównodowodzącego przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim. Zatwierdzono jednocześnie jego dotychczas posiadany stopień i mianowano jako podporucznika w kawalerii ze starszeństwem od 1.11.1915 r.
Pod koniec lipca 1919 r. został mianowany dowódcą czwartego szwadronu w 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Pułk ten później przyjął nazwę 15. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Dalsza droga kariery to służba w jednostkach kawalerii.
W 1921 r. posiadał już stopień wojskowy rotmistrza służąc w poznańskim 7. Pułku Strzelców Konnych (poprzednio 5. Pułk Strzelców Konnych). W 1924 r. ustalono jego starszeństwo w stopniu rotmistrza na dzień 1.06.1919 r. Jego przełożony, generał Kazimierz Dzierżanowski, dowódca Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu wydal opinię o oficerach z kursów w 1927 r. Rotmistrz Bartłomiej Zakrzewski z 7. Pułku Strzelców Konnych oceniony został jako sumienny, cichy, ale bardzo dokładny. W 1930 r. występuje już w stopniu majora, służąc w 26. Pułku Ułanów w Baranowiczach, a starszeństwo w stopniu wojskowym liczono od 1.01.1930 r.
Bartłomiej Zakrzewski przeszedł na emeryturę w święto podchorążych 29 listopada 1931 r. w wieku zaledwie 39 lat.
Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Rodziny nie założył. Ostatni okres swojego życia spędził na ziemi nekielskiej. Nie wiadomo jak długo tutaj mieszkał. Zmarł z powodu choroby serca 5 lipca 1969 r. o godzinie dziewiętnastej w Zasutowie. Pogrzeb odbył się na nekielskim cmentarzu 8 lipca 1969 r.
Jego nazwisko umieszczono na pomniku powstańców wielkopolskich znajdującym się na nekielskim cmentarzu.
