Ignacy Szymański (1901-1996)
Ignacy Szymański urodził się 03.07.1901 w Broniszewie jako syn Franciszka i Wiktorii z d. Danielewicz.
Dnia 27 grudnia 1918 r. jako ochotnik zgłosił się we Wrześni do formującej się kompanii wrzesińskiej. Następnie pod dowództwem Ignacego Wietrzyńskiego, brał udział w walkach przeciwko Niemcom na odcinku Gniezno, Kcynia, Zbąszyń. Po zakończeniu Powstania Wlkp. został przydzielony do 3. Batalionu Piechoty i skierowany do Mołodeczna. Zdemobilizowany w 1920 r. Krótki okres czasu przebywał w Stanisławowie, pracując w majątku obszarniczym właściciela Krzymowskiego. W dniu 26 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany do Wojska Polskiego (69 pp Gniezno). W kampanii wrześniowej walczył w okolicach Kutna, Łowicza. Następnie uczestniczył w obronie Warszawy Potem został skierowany ze swoja jednostką do Puszczy Kampinoskiej i tam został zabrany do niewoli niemieckiej. Jako jeniec wojenny trafił do Stalagu VI A, a potem IX A, gdzie przebywał do 1943 r. Potem został przydzielony do pracy w rolnictwie u niemieckiego gospodarza. Powrócił do kraju w 1945 r. Po wyzwoleniu pracował w Przedsiębiorstwie „Targi Poznańskie” do r. 1958, jako brygadzista, skąd przeszedł na emeryturę.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.3056 z dnia 1976-12-31.
Uchwałą RP W 5/80 mianowany na podporucznika.
Zmarł 16.10.1996 r. Spoczywa na cmentarzu w Kostrzynie.
