Antoni Kamiński (1897 – 1966)
Urodził się 14.04.1897 w Obłaczkowie jako syn Józefa i Władysławy Komosińskiej.
Po ukończeniu szkoły w Obłaczkowie, kontynuował naukę w Szkole Handlowej we Wrześni. W roku 1917 został powołany do obowiązkowej służby wojskowej w armii niemieckiej. Po powrocie z pierwszej wojny światowej, dnia 19 lutego 1919, zgłosił się ochotniczo do organizowanych oddziałów Wojska Polskiego i wcielony został do 10. Pułku Strzelców Wlkp. Z tą jednostką uczestniczył również w wojnie polsko-bolszewickiej Został zdemobilizowany we wrześniu 1921. Następnie podjął naukę w Szkole Straży Granicznej w Górze Kalwarii. Po ukończeniu szkoły został skierowany na placówkę w Straży Celnej w Jutrosinie. W 1926 r. został przeniesiony na placówkę Długie-Stare (numer strażnika – 1864).
1 lipca 1927 roku zawarł związek małżeński ze Stanisławą Böttcher (1902-1990). W 1928 roku urodził się ich syn Tadeusz.
W okresie od 1933 r. do dnia wybuchu II wojny światowej służbę celną pełnił na placówce w Zaborowie koło Leszna. Brał udział w kampanii wrześniowej. Podczas walk nad Bzurą dostał się do niewoli, w której przebywał do 1943 r. W latach powojennych pracował w Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska we Wrześni. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Jutrosina.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.17-0.1048 z dnia 1958-12-17.
Zmarł 12.02.1966 r. Spoczywa na cmentarzu w Jutrosinie.
