Czesław Pałasik (1898 – 1967)
Urodził się 11.07.1898 r. w Strzałkowie jako syn Wojciecha i Michaliny Chudańskiej. Miał braci: Stanisława (zmarłego podczas odbywania służby wojskowej przed 1939 r.), Adama i Nikodema.
Po skończeniu szkoły powszechnej w Strzałkowie wyjechał do Düsseldorfu. Tam pracował jako ślusarz.
Powołany do służby wojskowej w czasie I wojny światowej, brał udział w walkach na froncie zachodnim.
Podczas urlopu zdrowotnego, będąc w Strzałkowie, wstąpił ochotniczo do oddziałów powstańczych w dniu 28.12.1918 r. Uczestniczył w walkach powstańczych z bronią w ręku przeciwko Niemcom na froncie północnym pod Kcynią, Nakłem, Szubinem, Rynarzewem w miesiącu styczniu i lutym 1919 r. oraz w dalszych bitwach wyzwoleńczych ziemi wielkopolskiej pod dowództwem Beutlera i Franciszka Kowalczyka. Na froncie przebywał do dnia 26.07.1919 r.
Wcielony został do 11. Kompanii 4. Pułku Strzelców Wlkp. (58 pp). Po zakończeniu działań na froncie północnym wziął udział w odsieczy Lwowa i wojnie polsko – bolszewickiej.
Od 27.07.1921 r. kiedy przyszedł z wojska został mieszkańcem Poznania i zamieszkał przy ul. Niegolewskich i przy ul. Gołębiej. Pracował w służbie zdrowia jako pielęgniarz w Stacji Pogotowia Ratunkowego na Wildzie, w przychodni warsztatów kolejowych.
Wziął udział w II wojnie światowej we wrześniu 1939 r. w składzie 57 pp. Po kapitulacji zaangażował się w ruch oporu (Narodowa Organizacja Bojowa), wskutek czego został uwięziony w dniu 11.11.1941 r. przez gestapo. Więziony był w poznańskim więzieniu, gdzie w celi przebywał razem z Albinem Smolanowiczem.
Uwolniony, wziął udział w powstaniu warszawskim w stopniu podoficerskim, pseudonim „Felczer”. Z powstania wyszedł z ludnością cywilną.
Po wojnie pracował w swoim zawodzie w Poznaniu. Żonaty był z Marią Piskorz (1900 – 1992) z Jarocina. Miał dwóch synów: Henryka (ur. 1925) i Zdzisława (ur. 1927).
Zweryfikowany przez ZG ZPW w dniu 6.02.1934 r. pod numerem 9225.
Zmarł 27.09.1967 r. w Poznaniu i pochowany został na cmentarzu górczyńskim.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/49 z dnia 22.02.1958 r.
