Feliks Alankiewicz (1896 – 1979)
Urodził się w Poznaniu 27.05.1896 r. jako syn Ignacego i Gertrudy z domu Kinowskiej. Pobierał nauki we Wrocławiu i Dreźnie. Z zawodu był kupcem.
Służył w 7. Kompanii Infanterie Regiment nr 64 i w 1916 r. dostał się do niewoli. Przebywał w szpitalu nr 80 w Le Puy.
Po zwolnieniu z niewoli służył w Armii Hallera. Ponownie powołany do służby wojskowej 2.07.1919 r. został zwolniony z wojska w dniu 1.05.1923 r. w stopniu porucznika (starszeństwo
z dniem 1.01.1921 r.) z przydziałem macierzystym do 17. Pułku Artylerii Polowej.
27.07.1925 r. przeniósł się do Strzałkowa, gdzie mieszkał przy ul. Szewskiej.
W dniu 21.08.1930 r. wrócił do Poznania, zamieszkując przy ul. Półwiejskiej.
Był prezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Strzałkowie oraz członkiem Zarządu Stowarzyszenia Weteranów byłej Armii Polskiej we Francji. Żonaty z Zofią (+15.06.1990).
Zmarł 1.03.1979 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Naramowicach