Władysław Alkiewicz (1874 – 1933)
Rodzina Alkiewiczów jest pochodzenia tatarskiego. Wywodzi się od kozaka kurklańskiego Alko, którego syn Jussup występował w spisie wojska litewskiego, więc pochodzi ze starej szlachty litewskiej. Pieczętowali się herbami Jelita, Ostoja i Szaława.
W końcu XVII w., już jako chrześcijanie, przenieśli się do Wielkopolski i Prus Zachodnich, gdzie wylegitymowali się pochodzeniem szlacheckim przed heroldią w Berlinie 1840 r. Rodzina Alkiewiczów do Czerniejewa przywędrowała spod Międzyrzecza.
W powstaniu 1848 r. brało udział trzech Alkiewiczów (których pruski komisarz von Pfuel wymienia bez imion), jako organizatorów kawalerii w powiatach: Buk, Międzychód i Międzyrzecz. Nadleśniczy Alkiewicz w 1848 r. pełnił funkcję w lokalnym, czerniejewskim Komitecie Narodowym podczas Powstania Poznańskiego. Jan, syn Mikołaja (wyżej wzmiankowanego nadleśniczego) i Małgorzaty Poklateckiej, kleryk, uczestnik powstania 1863 r. w oddziale Younga de Blankenheim, poległ 26.04.1863 r. pod Radziejowem, pochowany przez księdza Kuchowicza wraz z innymi. Klaudiusz Alkiewicz z kolei założył cmentarz katolicki w Gorzowie.
Alkiewicze czerniejewscy to rodzina urzędników dworskich,zaufanych hrabiów Skórzewskich z Czerniejewa. Rozległa rodzina Alkiewiczów służyła jako leśnicy. Część rodziny poświęciła się zawodowi lekarskiemu.
W zapiskach dotyczących Nekli występuje Mikołaj (1817 r.) jako sekretarz dworski, komisarz dóbr, pełnił też funkcję nadleśniczego lasów czerniejewskich hrabiego Skórzewskiego. Z biegiem czasu otrzymali w dzierżawę folwark Kąpiel pod Czerniejewem.
Władysław Alkiewicz herbu Ostoja wywodził się z linii witkowskiej. Jego ojciec Józef, syn Ignacego, był gorącym patriotą. Aktywnie występował przeciwko wprowadzeniu języka niemieckiego do nauki religii. Matką była Aniela Markowska. Władysław urodził się w dniu 15.05.1874 r. w Witkowie. Wykształcił się w zawodzie leśnika. Pierwsze lata pracy to służba w Czercach powiat Sieniawa, w Królestwie Polskim u rodziny Czartoryskich. W 1904 r. został nadleśniczym w Czercach. Wstąpił do galicyjskiego Towarzystwa Leśnego.
W tym czasie ożenił się z Marią Bocheńską (ur. 27.03.1883 r.) pochodzącą z Mchów koło Śremu. Z nią miał dwóch synów: Witolda (ur. 18.11.1904 r.) i Kazimierza (ur. 26.12.1905 r.) urodzonych w Czercach. Witold Alkiewicz (ur. 18.11.1904 – zm. 1945 w Lubece) po Powstaniu Warszawskim aresztowany we wrześniu 1944 r., osadzony na Pawiaku, wysłany z obozu w Pruszkowie do obozu koncentracyjnego w Gross Rosen, zginął prawdopodobnie w obozie w Lubece. Kazimierz, ppor. rezerwy, brał udział w kampanii wrześniowej w składzie 55 pp, jeniec obozu VIIA Murnau. Synowie także przebywali w Rajmundowie.
Władysław Alkiewicz kupił w 1909 r. folwark Zieliniec pod Swarzędzem od Kliemchena i prawdopodobnie tam zamieszkał z rodziną. W styczniu 1913 r. przybył do Nekli i objął nadleśnictwo Rajmundowo. Włączył się w nurt walki o wolność. Powiatowa Rada Ludowa w Środzie Wlkp. powołała 20 listopada 1918 r. na obwód komisarski Nekla jako naczelnika porządkowego Straży Ludowej nadleśniczego Władysława Alkiewicza z Rajmundowa. Wybór jednak nastąpił z woli wszystkich członków. To Władysławowi Alkiewiczowi przekazano uzbrojenie zdobyte podczas rewizji zasiedlonych przez Niemców wsi Orzeszkowo, Michałowo i Szrapki w gminie Dominowo. 27 listopada 1918 r. zwołano w Środzie zebranie wszystkich komendantów Straży Ludowej. Przekazano wtedy i omówiono instrukcję dla Straży, jednocześnie dokonano wyboru komisarza powiatowego, którym został Jakub Szlagowski z Drzązgowa. Nekielską Straż Ludową miała utrzymywać średzka Powiatowa Rada Ludowa.
Po wyzwoleniu, w październiku 1919 r. opuścił Neklę, przenosząc się do Poznania. Zamieszkał przy ul. Podolskiej 3.
Był:
- wiceprezesem Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowego Leśników Rzeczpospolitej Polskiej,
- sekretarzem Zrzeszenia Właścicieli Lasów
- naczelnikiem Wydziału Leśnictwa Wielkopolskiej Izby Rolniczej,
- filistrem Konwentu Lechia
Zmarł po długich cierpieniach w Poznaniu 22 stycznia 1933 r.
