Wincenty Białecki (1895 – 1939)
Wincenty Białecki urodził się 08.07.1895 r. w Szemborowie w rodzinie kowala Nikodema Białeckiego i Michaliny z d. Zamiara.
Jako żołnierz armii niemieckiej w walkach podczas I wojny światowej został lekko ranny.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim.
Dnia 23.11.1921 zawarł związek małżeński z Heleną Urbaniak (1899-1989). Po ślubie przeprowadził się do Torunia. Był kolejarzem. W 1939 r. pracował w charakterze rewidenta wagonów przy Parowozowni Głównej w Toruniu.
Został zweryfikowany jako powstaniec 08.10.1936 (nr 19684) – Koło Świecie.
Dziećmi Wincentego i Heleny byli: Henryka, Kunegunda, Wanda, Zbigniew i Konrad.
Dnia 17.10.1939 r. Wincenty Białecki został aresztowany przez Gestapo i osadzony w Forcie VII w Toruniu, a następnie w dniu 31.10.1939 rozstrzelany przez hitlerowców w lesie Barbarka.
Po wojnie przeprowadzono prace ekshumacyjne na Barbarce i z masowej mogiły wydobyto 87 zwłok ofiar. Ciała wydobyte z masowej mogiły na Barbarce złożono do specjalnie przygotowanych trumien i pochowano na Cmentarzu Komunalnym nr 2 im. Ofiar II Wojny Światowej przy ul. Grudziądzkiej w Toruniu.
Spośród 87 ciał zidentyfikowano zaledwie trzynaście osób, wśród nich Wincentego Białeckiego.
