Walerian Czerniak (1896 – 1972)
Urodził się 19.03.1896 r. w Sokolnikach jako syn Wawrzyna i Franciszki z domu Paszkiewicz.
Brał udział w Powstaniu Wlkp. Po wybuchu Powstania Wlkp. rozbrajał niemieckich osadników i żołnierzy w rejonie Sokolnik w powiecie wrzesińskim, a następnie przystąpił jako ochotnik do kawalerii powstańczej w Gnieźnie 3. Pułk Ułanów Wielkopolskich (późniejszy 17 Pułk Ułanów). Brał udział w akcji bojowej przeciw Niemcom na północnym odcinku frontu wielkopolskiego. Uczestniczył w wypadach na placówki niemieckie na kierunku Bydgoszcz – Toruń i Koronowo.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pozostał w Wojsku Polskim do 31.12.1929. Z dniem 1.01.1930 ze względu na stan zdrowia przeszedł w stan spoczynku.
Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari nr 4082.
W 1921 w Sokolnikach zawarł związek małżeński z Marią Zamiar. W związku urodziły się dzieci: Halina (1923), Zbigniew (1925), Barbara (1930).
W 1938 roku mieszkał w Koźminie. Był kierownikiem mleczarni.
W okresie okupacji hitlerowskiej był kilkakrotnie więziony i wysiedlony. Uczestnik Powstania Warszawskiego w 1944 r. Z niewoli uratował się ucieczką.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 11.04-0.898 z dnia 4.11.1958 r.
Zmarł 17.05.1972 w Koźminie i pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Uzupełnienia: Hanna Lisiak-Góźdź
Biogram Waleriana Czerniak na stronie IPN: https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r16177341615,CZERNIAK-Walerian-Jozef.html